Abdelkader Benali: Berichten uit een belegerde stad (Arbeiderspers)
Soms heb je als schrijver 'geluk' - maar in dit geval staat dat laatste woord nadrukkelijk tussen aanhalingstekens. In het begin van de zomer van 2006 ging Abdelkader Benali naar Beiroet, met twee duidelijke doelen: hij wilde een boek schrijven en hij wilde Arabisch leren. Enkele weken na zijn aankomst mondde het conflict tussen Israël en Hezbollah uit in een complete oorlog, waarin het uit de burgeroorlog herrezen Libanon in korte tijd werd teruggebombardeerd naar een toestand van wanorde en hulpeloosheid. In Berichten uit een belegerde stad vertelt Abdelkader Benali het verhaal achter de nieuwsverslaggeving in kranten en op televisie. Hij is niet blind voor het grote drama, maar beschrijft ook het kleine leed en het prozaïsche ongemak. Zijn observaties zijn zowel vlijmscherp als ontnuchterend. 'Oorlog erotiseert, vooral als die oorlog langs de loodlijnen van het verwachte begint te lopen.'
Jannie Regnerus: Het geluid van vallende sneeuw. Herinnering aan Japan. (Wereldbibliotheek)
De jonge kunstenares Jannie Regnerus bracht in het kader van haar studie een jaar in Kyoto door, en maakte van die gelegenheid gebruik om uitgebreid door Japan te reizen. Ze schreef een onbevangen verslag, waarin individuele ervaringen en meer algemene observaties over Japan op een prettige manier hand in hand gaan. Ze bezoekt een ceremonie waar afgedankte fototoestellen ritueel worden verbrand, zuivert haar geweten door het drinken van maanwater op het maanfeest en leert in de zentuinen luisteren naar het geluid van vallende sneeuw. Regnerus betoont zich iemand die uitstekend kan kijken en luisteren, die zonder expliciete oordelen toch een mooie, persoonlijke toon weet te treffen. Haar Japan, 'het land waar mensen zwijgend ruzie maken', is afwisselend poëtisch, hardvochtig, onbegrijpelijk, esthetisch, verheven, intimiderend en onbedaarlijk komisch.
Hans Steketee: Eiland tussen de oren. Het Verenigd Koninkrijk achter de schermen. (Prometheus)
Eiland tussen de oren is de weerslag van zeven jaar correspondentschap en een levenslange fascinatie. Het is tevens een boek dat getuigt van een respectabele belezenheid en een brede feitenkennis, die de lezer van John Cleese naar Julian Barnes en van George Orwell naar Simon Schama leidt. Steketees analyse van het Britse volk en de Britse maatschappij voert langs aardige weetjes (het enige straatje in Londen waar het verkeer rechts houdt), maar impliceert ook een grondige analyse van multicultureel Groot-Brittannië. Het boek wordt regelmatig onderbroken door lichtvoetige maar leerzame minihoofdstukjes over de Engelse taal en de plaatselijke zeden en gewoonten. Want het is 'Darby' en niet 'Durby' (Derby), 'Grennitsj' en niet 'Grienwitsj' (Greenwich), 'Tems' en niet 'Teems' (Thames) en wie meent dat tea verwijst naar het drinken van een kopje thee is in for a surprise.
Betsy Udink: Allah & Eva (Augustus)
Van 2002 tot 2005 verbleef Betsy Udink in Pakistan. In Allah & Eva doet zij op indringende en soms meeslepende wijze verslag van haar rondreizen door dit land. Hoewel de islam volgens de mullahs als enige godsdienst ter wereld de vrouwen rechten heeft gegeven, blijkt er op zijn minst een gezonde dosis moed voor nodig om je er als vrouwelijk verslaggever te bewegen. Want het Pakistan uit haar boek is niet alleen een land waarin hindoes, sikhs, parsi's en christenen volkomen worden gemarginaliseerd, maar waarin ze ook honderden gevallen van eerwraak tegenkomt. Van de eunuchen van Karachi tot de Punjaabse dorpsbewoners die hun schuld betalen door een nier af te staan, is Allah & Eva een aaneenschakeling van ontluisterende, inzichtelijke, angstaanjagende en soms ook bizar hilarische taferelen. Uit het slothoofdstuk blijkt dat het verblijf in Pakistan ook zijn prijs in de privé-sfeer had.