VPRO Bagagedrager nominatie 2014

Frankrijk

Ik stelde me hun zwemplezier voor, omdat ik had geleerd dat er bij campings rivieren waren, en anders wel een zee. Ik stelde me voor hoe ze op zoek gingen naar slangen, omdat de moeder van Daan had gezegd dat er écht slagen waren en moeders nou eenmaal niet liegen. En ik stelde me hun tenten voor, omdat ik op school ooit een tent zag.
Maar van de campers waar iedereen het over had, wist ik niks, al was het maar omdat ik dat woord thuis nooit had gehoord.

Ik denk dat we elf jaar oud waren. En terwijl iedereen op vakantie was, verveelde ik me met vriend Okkie weer een zomer lang. In Wormer viel nou eenmaal niet veel te beleven. Yusuf was met zijn ouders en twee zusjes met een busje naar Turkije. Ze zouden Joegoslavië mijden, had hij gezegd. Aziz was naar Marokko, maar Aziz was alleen onze vriend als er echt helemaal niemand anders was om mee te spelen. De rest - Daan, Brandon, Michel, Louis en Patrick, Kim en mijn vriendinnetje Susan – was natuurlijk weer naar Frankrijk. Zelfs Rens, die we Zwerver noemde omdat hij stonk en vieze kleren droeg, was met zijn opa en oma mee.

Een keer heb ik gedacht dat ook wij zouden gaan. Ik herinner met nog goed dat juf Alies met een groene pen in mijn rapport had geschreven: 'Een heel mooi rapport Rasit. En een hele fijne vakantie met je ouders en je zus.' En ik weet nog hoe ik zo snel als ik kon naar huis was gerend. En hoe ik enthousiast tegen mijn ouders had gezegd: 'Wanneer gaan we? Wanneer gaan we?' En hoe zij verbaasd naar me hadden gekeken. En hoe ik toen wist dat wij nooit naar Frankrijk zouden gaan.

En dus bleef ik ook deze zomer alleen met Okkie over. We hingen rond bij het zwembad, omdat we geen geld hadden om naar binnen te gaan. We gingen samen stiekem tennissen, als er niemand anders op de baan was. Soms voetbalden we, maar zelfs daar haalden we nu weinig plezier uit. En als we echt niks wisten om te doen gingen we pennen of snoepgoed gappen, zo noemde we dat toen, in de grootste supermarkt van het dorp. Okkie groeide samen met de verveling uit tot de enige stabiele factor van mijn zomervakantie.

En tijdens die zomer, achter de basisschool die niet de onze was, sloten we een pact. Op een dag zouden ook wij naar Frankrijk gaan, om de leukste vakantie ooit te beleven. Eenmaal terug zouden wij de stoerste verhalen hebben. Over de mooiste campings, de hoogste golven, de grootste slangen en de mooiste meiden. En nu is de tijd eindelijk gekomen om met vriend Okkie op zoek te naar de gemiste verhalen uit onze jeugd... Op campings. In Frankrijk.

Wie is Rasit?


Rasit Elibol
(Zaandam, 1984) is een schrijvend journalist die werkt voor kranten en bladen. Hij heeft er een hekel aan om in honderd woorden een biografie over zichzelf te schrijven. De rest van wat hier staat is dan ook verzonnen. Rasit vindt het heerlijk om boswandelingen te maken met zijn grote bruine hond. Voor een fietsvakantie in Noord-Duitsland kunt u hem ’s nachts gerust wakker maken. Principieel geheelonthouder. Is dol op klassieke muziek, maar komt even niet op de naam van zijn favoriete componist.

En van je hela-hela-hela hopsasa, hey. En van je hela-hela-hela hopsasa, hey. Zoiets dus. (Honderd!)