Philippe Legrain

De in Londen geboren zoon van een Franse vader en Ests-Amerikaanse moeder ziet zichzelf als Brit en kosmopoliet. Het is daarom niet verwonderlijk dat hij fervent pleitbezorger is van arbeidsmigratie. Het beperken van de 'free movement of labour' is oneerlijk en onverstandig, zegt econoom Philippe Legrain.

Het Westen maakt de zwaarste financiële crisis door sinds de jaren dertig. Europese overheden proberen steeds meer de eigen economieën en werkgelegenheid te beschermen. Legrain vindt dit onverstandig. In zijn nieuwste boek Aftershock pleit hij voor een wereldeconomie waarin openheid is van ideeën, arbeid, kapitaal en handel. Hij is een groot voorstander van vrije arbeidsmigratie. De strenge maatregelen die overal in het Westen genomen worden om dit te beperken, beschouwt hij als immoreel en oneconomisch.

Een Afrikaanse ondernemer heeft veel minder mogelijkheden om zijn dromen te vervullen dan een gemiddelde Nederlander. Immigratie kan hem meer kansen geven, maar alleen wanneer overheden hier toestemming voor geven. Philippe Legrain spreekt over mondiale apartheid: een wereldsysteem waarin de rijken en hoogopgeleiden zich steeds gemakkelijker vrij kunnen bewegen over de wereld, maar waarin de armen gebonden zijn aan hun geboorteland. In de open wereld die de econoom voor zich ziet kunnen de armen wel werk over de grenzen gaan zoeken. 'Free movement of labour' is hun fundamentele recht.

Als argument voor het sluiten van de grenzen wordt vaak aangevoerd dat immigranten 'onze banen stelen'. Dit is een non-argument. Immigranten willen het werk doen dat 'wij' niet willen, of niet kunnen doen. Daarnaast is het onjuist om van een vast aantal banen in een samenleving uit te gaan. Migranten creëren zelf arbeidsgelegenheid in het land waarin ze werken. De Britse schrijver vergelijkt dit met de discussie rondom het toelaten van vrouwen op de arbeidsmarkt. Toen waren er zorgen dat zij de banen van mannen zouden stelen, maar algauw bleek dat het toetreden van een nieuwe groep op de arbeidsmarkt de werkgelegenheid alleen maar verbeterde.

Philippe Legrain is in 2011 aangesteld als adviseur van de Europese Commissie. Deze commissie is verantwoordelijk voor het indienen van Europese wetsvoorstellen, het beheren van de EU-begroting, het handhaven van het EU-recht en het vertegenwoordigen van de EU op internationaal niveau. Legrain staat aan het hoofd van het analyseteam van het Bureau of European Policy Advisers (BEPA), een denktank en adviesorgaan van de president van de Europese Commissie, José Manuel Barroso.

Hij is econoom en journalist. Hij werkte voor The Economist waar hij schreef over economie en handel en was adviseur van de World Trade Organisation. Als onafhankelijke journalist schrijft  hij sinds 2005 artikelen voor toonaangevende kranten als The Guardian, The Times, Financial Times en The Wall Street Journal Europe. Ook doceerde hij aan de London School of Economics.

Legrain schrijft over globalisering, migratie en over hoe onze wereld vorm gegeven moet worden na de crisis. Over deze thema's schreef hij drie boeken: Open world: The Truth about Globalisation (2002), Immigrants: Your Country Needs Them (2007) en Aftershock: Reshaping the World Economy After the Crisis (2010).