Tekst: RK Spiritueel Centrum 'De Boskant'
Veel mensen hebben het gevoel dat de economie een spel is dat uit de hand is gelopen. Te groot, te ingewikkeld, te complex, te ondoorzichtig om nog te kunnen worden over- zien en (bij-) gestuurd door vakmensen. Laat staan dat gewone burgers het nog kunnen volgen. Wat momenteel mede hierdoor ontstaat is een groeiend gevoel van onmacht en een gevoel van onrechtvaardigheid dat een uitweg zoekt. Wie het nieuws in de eurozone(en daarbuiten) volgt ziet het gebeuren.
Is, met de globalisering, het idee van een 'invisible hand' (Adam Smith) niet definitief ontmaskerd als beeld dat keer op keert suggereert dat het op die 'markt' telkens uiteindelijk allemaal wel goed komt' terwijl de media steeds duidelijker en op steeds grotere schaal winnaars en verliezers in beeld brengt?
Is het mogelijk dat (doorgaans-)welwillende mensen een systeem scheppen - en wat meer is, ook voeden en in stand houden -dat 'out of control' aan het raken is en ongelijkheid eerder bevorderd dan doet verdwijnen? Of willen de tegenstanders van dit 'minst slechte systeem' zich niet verzoenen met het feit dat het roeien met de riemen is en je de armen altijd onder je zult hebben, ook al doe je nog zo je best?
De graaicultuur van de bankiers is geen toeval. Maar is het een uitwas die slechts reparatie verdient of is het uiting van een 'weeffout' in het hart van de het economisch mechanisme? En is een economie op menselijke schaal eigenlijk nog wel denkbaar of zijn we hier aan (nieuwe) Goden overgeleverd die ons sturen in plaats van wij hén...?
En is economie als wetenschap tot slot niet gewoon nog steeds een morele sociale discipline in een pseudo-exact jasje dat maar eens uit moet opdat de werkelijke kleur van het hemd zichtbaar wordt?