Dorpsroddels

Verslaggever 3 is de regisseur van de documentaire, Nordin Lasfar. Tegenpool van de eerste twee en van Bromet, want bijna altijd onhoorbaar en daarmee schijnbaar afwezig. Maar steeds op de goede plek bij grote gebeurtenissen (van die stemming tot en met Marcouch' installatie in de 'grote' gemeenteraad ondanks plaats 29 op de lijst), tonend wat ertoe doet, als in een vakkundige reportage. En tussendoor op bezoek bij betrokkenen, getuigen, analytici die door hun duiding reportage tot documentaire optillen. Parools Addie Schulte heeft daarin een belangrijk aandeel (er bestaan ook goede journalisten). Over die gedenkwaardige ledenvergadering las ik, maar het van zo dichtbij ervaren blijkt andere koek. Marcouch blijkt alleen al een gehaaid politicus door het gemak waarmee hij verslaggever 1 en 2 pareert zonder zichtbare irritatie. Hij blijkt nog klasse te hebben ook door zijn sportieve reactie na de toch pijnlijke nederlaag. Tegelijk ga je, door 'erbij' te zijn, ook beter begrijpen waarom en hoe het zware geschut van de partijtop ten gunste van Marcouch (inzet van Elatik, Ploumen en Asscher) averechts werkt in de geest van het Slotervaartse partijlid. Zoals ook dat hele mediacircus het gevoel versterkt dat je je eigen plaatselijke boontjes wilt doppen - sodemieter op jullie.

Verslaggever 3 is de regisseur van de documentaire, Nordin Lasfar. Tegenpool van de eerste twee en van Bromet, want bijna altijd onhoorbaar en daarmee schijnbaar afwezig. Maar steeds op de goede plek bij grote gebeurtenissen (van die stemming tot en met Marcouch' installatie in de 'grote' gemeenteraad ondanks plaats 29 op de lijst), tonend wat ertoe doet, als in een vakkundige reportage. En tussendoor op bezoek bij betrokkenen, getuigen, analytici die door hun duiding reportage tot documentaire optillen. Parools Addie Schulte heeft daarin een belangrijk aandeel (er bestaan ook goede journalisten). Over die gedenkwaardige ledenvergadering las ik, maar het van zo dichtbij ervaren blijkt andere koek. Marcouch blijkt alleen al een gehaaid politicus door het gemak waarmee hij verslaggever 1 en 2 pareert zonder zichtbare irritatie. Hij blijkt nog klasse te hebben ook door zijn sportieve reactie na de toch pijnlijke nederlaag. Tegelijk ga je, door 'erbij' te zijn, ook beter begrijpen waarom en hoe het zware geschut van de partijtop ten gunste van Marcouch (inzet van Elatik, Ploumen en Asscher) averechts werkt in de geest van het Slotervaartse partijlid. Zoals ook dat hele mediacircus het gevoel versterkt dat je je eigen plaatselijke boontjes wilt doppen - sodemieter op jullie.

Er blijken nogal wat redenen om tegen Marcouch te zijn. Koranles op de openbare school -het erfelijk Hollandse partijlid kan gruwen van deze wolf in schaapskleren, broertje van Turk Haci Karacaer. Emancipatie van homoseksuelen - de erfelijk Marokkaanse buurtbewoner braakt. En de jonge garde die rellen trapt weet wel wie voor al hun rottigheid verantwoordelijk is: Marcouch, die nestbevuiler, die alles wat ze doen opblaast en in de media uitkotst. 'Ik weet dat je luistert, vriend', zegt zo een jongen intimiderend in de camera (in archiefopnamen). En dan is er roddel over Ahmeds privéleven - daarin zijn Rifbewoners en hun nazaten minstens even bedreven als Nuenenaren. Maar ook zijn nederlaag zelf blijkt tegenwerking te genereren. Verlies maakt tot aangeschoten wild en leidt tot afnemende steun aan de bovenkant. Asscher, eerst promotor, laat zich niet meer zien of horen. Met steun van een handjevol getrouwen probeert Marcouch op eigen kosten een redelijke positie in de politiek te behouden: campagne voor voorkeurstemmen bij de raadsverkiezingen. Je ziet hem eenzaam canvassen en flyeren. Het succes is mirakels: nummer 2 achter Asscher, maar over een eventueel wethouderschap houdt die zich op de vlakte. Ik heb een hoge pet op van Asscher, maar in deze documentaire is het soms pijnlijk naar hem te kijken wanneer hij in het nauw is in de kwestie-Marcouch. Maar wie is toch Ahmed Baadoud?

WALTER VAN DER KOOI

Uit: Groene Amsterdammer 15-04-2010