Vele duizenden kilometer verderop woont Nasen met zijn gezin. Hij is een herder uit Binnen-Mongolië en levert al jaren strijd met de oprukkende woestijn – en de lokale Chinese overheid. Nasen heeft zijn land de afgelopen jaren zien uitdrogen. Het grondwaterpijl is hier zo laag dat putten van 150 meter diep geboord moeten worden. Maar dat mag niet want de lokale overheid wil het liefste alle herders van het land hebben. Overbevolking, overmatig gebruik van water door de industrialisering in hogerop gelegen regio’s en global warming hebben er allen voor gezorgd dat China kampt met een grootschalige verwoestijning. Maar dat zijn zaken waar Nasen weinig van begrijpt. Hij is al drie keer verhuisd om het zand blijft oprukken.
Nasen is een herder uit Binnen-Mongolië en levert al jaren strijd met de oprukkende woestijn – en de lokale Chinese overheid.
In het nabijgelegen Bayanhot schiet het Bureau voor de Aanpassing van het Weer in mei en juni in de wolken om de regen te versterken. Een maand later strooit de overheid vanuit de lucht graszaad. Dat alles in een poging de verzanding tegen te gaan. Nasen heeft de opdracht binnen nieuwe omheiningen te blijven. Omheiningen die er vroeger nooit waren. En dus hebben zijn gieten onvoldoende te eten en is hij begonnen te boeren – hij ploegt het droge zand en verbouwt groenten – zo goed en zo kwaad als het gaat. Maar het is streng verboden omdat het juist de verwoestijning in de hand helpt.
Sinds enkele jaren vraagt Nasen om aandacht voor zijn zaak en die van andere herders in de omgeving. Mensen zoals hij zitten klem tussen de door mensenhand ontstane milieuproblematiek en de snelle oplossingen van de overheid. Maar wat Nasen wil is dat die oplossingen niet ten koste gaan van zijn manier van leven, en het land zoals hij het altijd gekend heeft.