Raakt onze planeet gevangen in haar eigen ruimtepuin? Bijna 30.000 geïdentificeerde stukken ruimte-afval groter dan 10 centimeter cirkelen met een snelheid van 7 km per seconde om de aarde en dat worden er steeds meer.

Regelmatig breken stukjes af van satellieten, raketten en weer- en ruimtestations. Naar schattingen van het Europees Ruimte Agentschap (ESA) zweeft er nu circa 7.500 ton ruimteschroot boven onze hoofden, van minuscule deeltjes tot brokken met maat van een stadsbus.

In 1957 was de Russische kunstmaan Spoetnik de eerste satelliet die in een baan om de aarde werd geschoten. Een idee over het terughalen van het afgedankte ruimteschip was er niet. Inmiddels cirkelen er circa 1.500 werkende satellieten om de planeet en ongeveer evenveel ‘dode’ exemplaren. In het ‘new space’ tijdperk zijn het niet langer regeringen, maar commerciële bedrijven die de ruimte koloniseren. Zo wil Elon Musk’s SpaceX tot 2024 nóg eens 12.000 nieuwe satellieten de ruimte inschieten voor wereldwijde internet-dekking onder de naam ‘Starlink’. En de nieuwste trend is de ‘cube sat’, een mini-satelliet ter grootte van een melkpak, te bouwen in een garage en voor iedereen te koop.

Nu steeds meer satellieten de ruimte rondom de aarde bevolken om ons van razendsnel internet te voorzien, wordt het ruimtepuin probleem acuut en neemt het gevaar van een eindeloze kettingreactie toe.

Hoogste tijd dus voor een grote schoonmaak in de ruimte, maar wie gaat dat doen? Innovator en kunstenaar Daan Roosegaarde vraagt aandacht voor het probleem met zijn Space Waste Lab en komt met verrassende oplossingen.

Meer weten over Daan en zijn projecten? Kijk hier eens rond.

Regie: Bregtje van der Haak
Research: William de Bruijn
Productie: Marie Schutgens