De Amsterdamse arts Samuel Sarphati bedacht 150 jaar geleden om menselijke uitwerpselen op te vangen en buiten de stad dienst te laten doen als mest voor de boeren. Een revolutionaire gedachte en dé oplossing tegen ziektes in de stad.

Tegenwoordig hebben we een riool en komt er altijd schoon water uit de kraan. Doodnormaal en spotgoedkoop. Althans, tot nu. Want de waardevolle grondstoffen in poep én pies, zoals de fosfaten die goede mest opleveren, gaan verloren en fosfaat is een stof die naar verwachting over zo'n dertig jaar op zal raken. Langzaam ontstaan er nu overal hi-tech én low-tech initiatieven om zelf afvalwater op te vangen, de mest te gebruiken, het water te zuiveren en te hergebruiken.

Het oude plan van Sarphati lijkt nieuw leven ingeblazen, maar dan met de technologie van nu. Tegenlicht over het huishouden van de toekomst. Kunnen we dat zelf ook? En zijn we bereid om ons gedrag ten aanzien van het watergebruik te veranderen? En zal de rol van de overheid daarbij veranderen? 

Regie: Alexander Oey
Research: Chris Vijn
Productie: Helen Goossens
Eindredactie: Henneke Hagen & Frank Wiering