Gelukkig komt het niet al te vaak voor dat de wereld gebukt gaat onder zoveel grote crises tegelijk. Maar nu het zo ver is, biedt het de ultieme kans om - zoals iedereen dat zo graag roept - de wereld te verbeteren. Manifeste problemen zoals klimaatverandering, economische uitbuiting, vluchtelingenstromen, pandemieën, overconsumptie en een wereldwijde strijd om grondstoffen tonen de kloof die is ontstaan tussen dat wat er gebeurt en dat wat er nodig is.
De levensader van de huidige crises is de wereldwijde behoefte aan groei. Groei als bijna heilig verklaard motto van de internationale economische wereldorde. Of beter gezegd: van de economische en financiële elite die ervan profiteert. Want de opbrengst van die groei komt bij slechts weinigen terecht en wordt niet geherinvesteerd in lokale economieën en duurzame initiatieven. Economische vooruitgang heeft uiteindelijk geleid tot sociale achteruitgang.