Wilde je altijd al designer worden?
‘Nee, zeker niet. In Nieuw-Zeeland, waar ik vandaan kom, snowboardde ik vroeger op hoog niveau. Dat vond ik uiteindelijk toch niet echt een geschikte carrière. Toen ben ik industrieel design gaan studeren, vooral omdat mijn zus dat ook deed en ik zag hoe tof het was. In het derde jaar ben ik naar Nederland gegaan, naar de Design Academy in Eindhoven. Dat is een veel creatievere opleiding dan die in Nieuw-Zeeland, waar eigen inbreng gewaardeerd wordt, en dat paste beter bij me.

Na mijn studie bedacht ik dat ik voor mezelf wilde beginnen, maar wat ik dan zou gaan doen wist ik nog niet. Ik kon gelukkig een goedkope studio krijgen en ben gewoon maar begonnen met maken, zonder duidelijk plan. En eigenlijk doe ik dat nog steeds, alleen heb ik nu opdrachten en een team om mee te werken.’

Wat is je belangrijkste drijfveer?
‘Ik ben vooral heel nieuwsgierig en ik ga door het leven als een spons die constant informatie opneemt. Ik hou er niet van om lang hetzelfde te doen, dus ik ben steeds op zoek naar manieren om mezelf, het materiaal en mijn team uit te dagen. We beginnen vaak aan een project met een idee waarvan niemand weet hoe we het gaan uitvoeren. Maar dan hebben we de commitment al gemaakt, dus móéten we het wel doen. Een paar jaar geleden heb ik bijvoorbeeld een aantal fonteinen ontworpen voor Fendi. Ik wilde graag met water werken, maar ik had toen ik de opdracht aannam nog geen idee hoe je het kunt controleren. Het werd een spannende zoektocht naar de mogelijkheden van water. Dat is het interessante van mijn werk: steeds een stapje verder gaan en steeds weer iets nieuws leren. Dat proces uit zich in gebruiksvoorwerpen, maar dat is niet het uitgangspunt. Ik leef vooral mijn eigen fascinaties uit, en ik heb het geluk dat daar vraag naar is.'

Wat is de rol van licht in je werk?
‘Alles begint en eindigt met licht, zonder licht is er niets; geen schaduw, geen reflectie. Ik werk graag met glas en giethars, omdat dat bij uitstek materialen zijn waarmee je met licht kunt experimenteren. Ik finetune de giethars tot hij precies zo transparant of mat is als ik wil, of ik ga op zoek naar een reflectie die ontstaat onder een bepaalde hoek. Er valt zo veel te ontdekken met licht, ik ben er nog lang niet klaar mee.'

Je objecten zien er heel eenvoudig uit, maar de processen erachter zijn nogal complex.
'Ja, ik ben echt een productienerd en ik schrik niet terug voor ingewikkelde maakprocessen. Dat vind ik juist het leukste deel van mijn werk: uitzoeken hoe je iets kunt maken, hoe je het proces kunt optimaliseren. Ik heb vlak na mijn studie ook voor andere kunstenaars en modeontwerpers gewerkt om ze daarbij te helpen.

De reden dat de uiteindelijke uitwerking van mijn objecten simpel is, is dat ik het materiaal de hoofdrol wil geven. Ik maak geen afleidende details, zodat je je kunt concentreren op de manier waarop het licht door het materiaal valt. Mijn totemlampen gaan bijvoorbeeld over de vraag: als je een lichtlijn hebt en je draait die op een bepaald punt een beetje, wat gebeurt er dan? Ik wil dat de kijker denkt: hoe is dit gemaakt, hoe werkt dit? Dat zijn nieuwsgierigheid geprikkeld wordt. Mijn grootste angst is dat iemand langs mijn objecten loopt en denkt: whatever.’

Hoe zie je de toekomst voor je?
'Dat is moeilijk te zeggen, want ik werk intuïtief, zonder langetermijnplan. Wel weet ik dat ik wil blijven samenwerken met mensen uit allerlei verschillende disciplines. Je kunt zo veel van elkaar leren, en ik geniet daar ontzettend van. Ik kan je niet zeggen welke kant mijn werk op gaat, maar ik hoop dat het op een natuurlijke manier kan blijven evolueren.’