'Reve is echt mijn literaire jeugdheld. Ik heb zijn boeken allemaal wel vier, vijf, zes keer gelezen. Ik heb geen favoriet want er zijn er vijf of zes die steengoed zijn. Reve is stilistisch een grootmeester, en zo grappig. Hij is niet bang om de grote vragen te stellen. Het is eigenlijk gek dat ik hem zo goed vind. Hij is een reactionaire katholieke homo en ik ben een progressieve atheïstische hetero. En dat laat voor mij juist zien hoe krachtig literatuur kan zijn. Dat het de sprong tussen ons twee kan maken. Ik durf Reve eigenlijk nu niet meer te herlezen, bang dat het tegenvalt. Boeken zitten zo vast in een bepaalde tijd. Ik laat hem liever op zijn voetstuk staan. Ik citeer Reve heel terloops in Uit het leven van een hond, dat is mijn eerbetoon. Ik schrijf veel over andere schrijvers, over muziek en over wetenschap. De dingen en mensen die mij interesseren sijpelen vanzelf ook wel door in mijn boeken. Ik schrijf achter mijn eigen belangstelling aan.’
Schrijver Sander Kollaard wint in 2020 met zijn roman 'Uit het leven van een hond' de Libris Literatuurprijs. De schrijver woont en werkt sinds 2006 op het Zweedse platteland, samen met zijn vrouw en drie kinderen. Waar haalt Sander Kollaard de inspiratie voor zijn boeken vandaan? Welke schrijvers laten hem zien hoe het moet? Kortom: op welke schouders staat Sander Kollaard?
#1 Gerard Reve
#2 Evolutiebioloog Richard Dawkins
‘Richard Dawkins is vooral bekend geworden als pleitbezorger van het atheïsme, maar ik vind vooral zijn werk over evolutiebiologie heel goed. De afgelopen jaren lees ik steeds meer non-fictie boeken en dan met name over wetenschap. Ik vind daar de meest interessante verhalen over hoe de wereld in elkaar zit. Veel meer dan bij de meeste schrijvers, filosofen, politieke denkers. Die verhalen heb je al zo vaak gehoord. Maar de evolutietheorie is een verhaal over ons dat ik wel inspirerend vind. Het verhaal dat we vanuit het piepkleine begin van het leven dat we nu kennen zijn voortgekomen. Ik vind het mooi om te begrijpen dat ik mijn DNA deel met jou maar ook met planten. Dat geeft mij een acuut besef van hoe wij onderdeel zijn van de wereld.'
#3 Paul Weller
‘Voor zover ik ooit verliefd ben geweest op een man, dan is dat wel op Paul Weller. Ik vind hem ontzettend knap. Zijn muziek leerde ik kennen in de tijd van de punkbandjes, de Sex Pistols enzo. Ik werd fan toen hij nog met The Jam speelde en ben hem altijd blijven volgen. Hij heeft The Jam op hun hoogtepunt ontbonden. Daarna maakte hij een tijdje andere muziek, beetje naar het house toe, maar hij is pas echt opgebloeid toen hij solo ging in begin jaren 90. Die eerst acht – negen solocd’s van hem zijn ijzersterk.
Ik weet niet of ik op z’n schouders sta maar hij vertolkt een levensgevoel dat ik ook heb. Ik kan zo veel nummers noemen die ik echt heel goed vind. Maar als ik er een moet noemen dan is dat Broken Stones van het album Stanley Road. Toen de plaat net uitkwam, liep ik op een mooie ochtend binnen bij een tankstation op de A9, op weg naar mijn werk. In de kiosk waar ik moest betalen kwam het nummer net op de radio en ik schoot meteen vol. Ik moest mijn best doen om niet in snikken uit te barsten in die kiosk, want dat is heel erg ongepast.’
#4 Breaking Bad
‘Deze serie vond ik verreweg de beste van de afgelopen jaren. Het is zo’n mooi gegeven: een scheikundeleraar wordt terminaal ziek en denkt na over de vraag: hoe laat ik mijn familie verzorgd achter? De serie vervolgt over hoe hij veel geld verdient door drugs te maken.
Wat ik zo interessant vind aan de serie is de manier waarop het verhaal verteld wordt. Veel afleveringen starten met een kort fragment waarin iets anders wordt verteld. Soms is dat een vooruitblik, soms een terugblik. Die zijlijntjes worden tegen het doorlopende verhaal gezet en dat werkt erg goed. Ik probeer dit zelf soms ook. In het najaar komt een nieuw verhaal uit omdat mijn uitgever Van Oorschot 75 jaar bestaat. Daarin plaats ik ook totaal verschillende dingen tegen elkaar die uiteindelijk toch een eenheid vormen.
Wat ik heel knap vind is dat Breaking Bad tot de laatste aflevering, alle seizoenen spannend en grappig blijft. In veel series worden er in latere seizoenen allerlei dingen bijgesleept, maar in Breaking Bad houden ze het consequent bij dezelfde gegevens.’