het coronavirus

In Jakarta, Indonesië, gaat onze correspondent Jamal mee op patrouille. Politieagente Lely heeft de taak om in de sloppenwijken de coronamaatregelen te handhaven. In de drukke wijken is anderhalve meter afstand houden onmogelijk, dus verplichten ze iedereen tot het dragen van mondkapjes. Wie niet horen wilt moet springen: als je geen mondkapje draagt krijg je een fysieke straf en moet je opdrukken of squat jumps doen. 

In New York, the city that never sleeps, gaat het bruisende nachtleven gewoon door. Maar wel op een andere manier. Kae Burke richtte de nachtclub House of Yes op en kan letterlijk niet stilzitten. Daarom begon ze een live stream om samen op afstand te feesten vanuit de woonkamer, met wel honderden tegelijk. Een geslaagd experiment dus, hoewel ze enorm uitkijkt naar het moment dat iedereen weer fysiek bij elkaar kan komen.

De overheid in Rusland grijpt met de coronacrisis haar kans om burgers op nieuwe manieren te controleren: via apps die bijhouden hoe lang je buitenhuis bent geweest. In Moskou heeft onze correspondent Fedor zich daarom met zijn familie teruggetrokken in een huisje in het bos. Op die manier hebben zij en de kinderen meer bewegingsvrijheid dan in de stad. Een groot deel van de tijd spenderen ze met 'isolatiekunst': het naspelen van bekende schilderijen. Wat begon als verveling is gegroeid tot een vorm van zelfontplooiing en -reflectie.

In Peru is de avondklok ingesteld. Dat is een probleem voor daklozen, daarom zijn ze in Lima welkom bij een tijdelijk opvangcentrum in een stierenvechtarena. Voor dakloze Manuel heeft corona ook iets positiefs opgeleverd. Hij ontmoette de vrolijke Freddy, die nu zijn beste maat is geworden. Dankzij hem is zijn leven iets vrolijker dan voor de virusuitbraak en kan hij negatieve gedachten op een afstandje houden.

In Jaipur, India, worden de armeren het hardst getroffen door het coronavirus. Bhati woont al tien jaar met zijn vrouw en zeven kinderen op straat. Dat kon hij volhouden door gipsen beelden te maken en te verkopen, maar door de lockdown zijn er nog weinig potentiële kopers op straat. Bovendien is nergens meer gips te verkrijgen. Gelukkig zijn er voedselbanken, die zijn gezin voorzien van de basisbehoeften.

In Burkina Faso, West-Afrika, is in het dorp Watinoma nog geen spoor te bekennen van het coronavirus. De dorpsbewoners hebben genoeg andere zorgen, zo ook Olivier die zijn eigen huis bouwt. Hij is niet bang dat het virus het dorp bereikt, want in een plaats waar het enige vervoersmiddel de fiets is komt niemand erin en gaat niemand eruit. De dorpsdokter probeert de vrouwen te beïnvloeden om toch voorzichtig te zijn, en hun huishouden aan te sturen om zich te houden aan de voorzorgsmaatregelen.

In Pakistan is Saud Wahib een van de weinigen die het coronavirus serieus neemt. Hij gaat de straat op met zelfgemaakte zeepjes om mensen te wijzen op social distancing en besmettingsgevaar. Op social media wordt het coronavirus een complot van het Westen genoemd, wat het moeilijk maakt om mensen te overtuigen van het gevaar. Ook geloven veel mensen dat bescherming van God voldoende is.

In een dorpje in Kenia is Julius Karano een comedian, maar hij zit sinds de coronamaatregelen zonder werk. Hij geeft om zijn gemeenschap en dus trekt hij door het dorp om iedereen in te lichten over het belang van handen wassen, afstand houden en de avondklok respecteren. Ook al kijken sommige mensen hem raar aan, hij bereikt wel zijn doel want zijn boodschap komt over.

De eerste bijdrage aan deze nieuwe reeks is van Stef Biemans zelf, dit keer als correspondent in Spanje. Hij gaat langs bij de nonnen in Sevilla. Als geen ander weten nonnen hoe het is om afgezonderd te leven. Misschien hebben ze nog wel tips voor alle mensen thuis? Normaal bakken de nonnen koekjes om te verkopen, maar sinds de uitbraak van de coronacrisis zijn ze overgestapt op het maken van mondkapjes. Op deze manier dragen de nonnen in alle stilte hun steentje bij.

In Tel Aviv, Israël, zien de dierenasielen het aantal adopties flink stijgen. Mensen halen massaal honden en katten in huis tegen eenzaamheid of verveling, want niemand mag verder dan 100 meter van zijn of haar huis komen. Lerares Lizzy zit zonder werk en grijpt deze periode als een kans om een band te vormen met een asielhond.