Ze groeide op in Molenbeek, maar heeft liever niet dat men daar de nadruk op legt. Khadija Hamouchi, 25 jaar, heeft het veel liever over haar plannen en ambities en zegt ‘het is niet alsof je niks kan als je uit Molenbeek komt’. In september vertrekt ze naar Silicon Valley, waar ze is uitgenodigd om een prototype te bouwen van haar app Sejaal. Sejaal is Arabisch voor conversatie en met de app Sejaal wil Khadija een van de grootste problemen in de Arabische wereld aanpakken: de jeugdwerkloosheid.
Want in het Midden Oosten en Noord-Afrika komen miljoenen jongeren, hoog- en laagopgeleid, niet aan de bak. Regeringen breken zich het hoofd over de vraag hoe ze banen kunnen scheppen voor de uitdijende groep jongeren die aan de slag wil. De prognose is dat er in 2020 voor 100 miljoen jongeren banen moeten komen. Ga daar maar aan staan.
“Het komt door de scholing,” denkt Khadija. “Het onderwijs in de Arabische wereld is heel eendimensionaal”, zegt ze. Je leert alleen de technische vaardigheden. Maar niet hoe je je gedraagt op de werkvloer en welke ontwikkelingen er spelen in je vakgebied.”
Ze haalt die kennis over het gebrekkige schoolsysteem niet uit boeken, maar reisde zelf door verschillende landen in de regio. Dat begon in 2014; Khadija, toen 23, bezocht Egypte: “Ik was zo onder de indruk van wat die jongeren allemaal deden zonder dat op school geleerd te hebben. Ze leerden zichzelf muziekinstrumenten spelen of startten een bedrijfje. Zoveel potentie! Door de gesprekken met jongeren en leraren in Noord-Afrika tot aan Jordanië, bedacht ze Sejaal. Een soort kruising tussen Facebook en Pinterest, waarbij jongeren van 18 tot 30 jaar hapklare informatie kunnen opslaan en gebruiken.
Het is een missie: “Ik vind dat ik mijn verantwoordelijkheid moet nemen. En bij de Arabische wereld voel ik mij emotioneel betrokken vanwege mijn achtergrond”
Ze geeft België nog een veeg uit de pan. Ze werd uitgenodigd voor een programma in Berlijn, nu voor het ontwikkelen van de app in San Fransisco en won ook nog de African Entrepreneurship Award. “Maar in België kon ik op nul interesse rekenen voor mijn project. Die desinteresse voor de Arabische jeugd in mijn thuisland is teleurstellend.”