Manon Uphoff introduceert 'Vallen is als vliegen'

Vallen is als vliegen

meld je aan voor de meet-up

meet-up met Manon Uphoff

woensdag 19 januari • 19.30 - 21.00 uur

Op woensdag 19 januari is de meet-up met Manon Uphoff. We komen samen met de Brommer op zee-boekenclub én Manon zelf om haar boek Vallen is als vliegen te bespreken. Onder leiding van presentator Sophia Blijden bespreken we de leesopdrachten en is er volop ruimte om ieders ervaring te delen en vragen te stellen aan de auteur. De meet-up zal online plaatsvinden en, indien mogelijk, ook op locatie bij Bibliotheek Neude in Utrecht. 

aanmelden

hoe werkt het?

Hoe werkt de boekenclub?

  1. Download gratis de Brommer op zee-app in je appstore of playstore.
     
  2. In de app vind je exclusieve notities van de auteur en kan je met andere lezers in gesprek. Alle updates rondom de boekenclub vind je in onze Facebookgroep.
     
  3. Lees je het boek liever op papier? Dat kan ook! Volg ons dan op Instagram, Facebook, of Twitter voor alle leesopdrachten. Of schrijf je hieronder in voor onze nieuwsbrief.

Veel leesplezier!

Wie is Manon Uphoff?
Manon Uphoff (1962) is schrijver, scenarist en beeldend kunstenaar. Begeerte, haar debuut, werd genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, de Anton Wachterprijs en de ECI-prijs. De roman Gemis, genomineerd voor de Libris Literatuur Prijs, werd bekroond met de Rabobank Lenteprijs voor Literatuur. Haar recent verschenen roman Vallen is als vliegen werd met grote lof overladen door recensenten, boekverkopers, schrijvers en lezers.

snel naar:

over het boek

© Querido

Vallen is als vliegen

Wanneer haar zestien jaar oudere zus uitgehongerd en uitgedroogd, van de trap valt en sterft, doet dat als een vonk de woede van de schrijfster ontbranden. De dood van Henne Vuur, ooit haar 'schaduwmoeder', dwingt haar een gruwelijk en angstwekkend verleden onder ogen te zien.

Als een aanklager en chroniqueur tekent ze dat verleden op in een boek vol verhalen: over vader Holbein, die ontwerper, tovenaar, wetenschapper, gesjeesd seminarist en god was van een persoonlijke, labyrintische wereld; over Libby en Toddiewoddie, haar andere zussen, met wie ze als heksen wraak kan nemen in hun eigen Walpurgisnacht en kan lachen tot de verlossing volgt; over hun leven vol verpletterende indrukken, lichamelijke onbegrendsheid, misbruik, geweld, schoonheid en pijn.

leesopdrachten van Manon

1

In het eerste hoofdstuk beschrijf ik de stroeve schrijf – of niet-schrijf weg – die ik aflegde voordat ik aan Vallen is als vliegen kon beginnen. Op een gegeven moment móest ik dit boek schrijven; het drong zich aan me op. Hoewel het een heel donker en ingewikkeld proces is geweest, was het ook bevrijdend. Omdat ik een vorm vond om woorden te geven aan een geschiedenis die meer mensen hebben geleefd. ‘Schrijven’ is mijn manier om dat te doen. Wat is jullie manier om ruimte te maken om te kunnen spreken over grote of kleinere moeilijke gebeurtenissen?

2

Ik verwijs veel naar literatuur, kunstwerken, muziek. Soms met toelichting, soms slechts een zinnetje, naam of beeld dat opgeroepen wordt. De verwijzing die waarschijnlijk het meest voorkomt, is Nabokovs roman Lolita waarin hoofdpersonage Humbert Humbert misbruik maakt van de 12-jarige Dolores Haze. Welke literaire verwijzingen herken je nog meer? Vind je het belangrijk deze te herkennen/begrijpen voor de context?

3

In het boek maak ik veelvuldig gebruik van (figuren/beelden uit) sprookjes, mythes en oude legendes. Zo noem ik het vaderfiguur  ‘de Minotaurus’, krijgen de zussen heksachtige namen (Toddiewoddie, Henne Vuur) en de hoofdstuktitels doen denken aan Griekse mythen. Net als dat Ondergetekende van HEHH houdt maar hem ook verafschuwt, bevatten sprookjes ook een bepaalde dualiteit. Het zijn verhalen die een grimmige oorsprong hebben, maar zijn omgevormd om te dienen als vermaak voor kinderen. Waar komt die dualiteit nog meer terug in het boek?

4

In het boek heb ik met ‘tijd’ gespeeld. Ik maak sprongen, val plots terug op herinneringen en link gebeurtenissen uit de geschiedenis van verschillende personages aan elkaar. Tijd wordt daardoor abstracter; het smelt. Toen is als nu, mythes doen zich voor als realiteit en vallen is als vliegen. Hoe heb jij ‘tijd’ ervaren tijdens het lezen?