Wc-rol

Totdat je op een dag alleen nog maar de rol die ernaast staat gebruikt en die aan de houder er voor de sier hangt, eeuwig wachtend op die mooie toekomst.
Genoeg daarmee, ik verbood mijzelf de rol ernaast te gebruiken. De toekomst is nu.
Nog steeds had ik wel uitzicht op al die wc-rollen. Er zijn mooiere metaforen voor de kringloop van het bestaan, het verglijden van de seizoenen, maar niets confronteert mij zo met het verstrijken van de tijd als het uitzicht op al dat wc-papier.
De duidelijke regel dat ik alleen het papier van de houder gebruik is logisch, maar het maakt het allemaal wat moedeloos, zo slaafs steeds maar weer de rol te gebruiken die aan de beurt is. Rol na rol na rol.
Ik lees net een boek over feesten. Een van de functies van feesten is dat ze een markering in de tijd zijn. Ik stel me voor dat elke tiende rol een roze strik krijgt, of dat er binnenin een verrassing zit. Geen verrassingsei maar verrassingswc-papier.
Ik dacht de hele week aan mijn wc-papier, ook als ik het niet zag, en toen ik vrienden op bezoek had, vroegen ze me: ‘Waarom heb jij zoveel wc-papier?’ Ik kon niet aan het wc-papier ontkomen.
Ik heb zoveel wc-papier, omdat bij aankoop van 48 rollen de boodschappen gratis werden bezorgd. Dan moest ik wel die met de hondjes erop kopen, en ik had ooit gezworen nooit wc-papier met hondjes erop te zullen kopen. Maar de tijd dat ik zwoer dingen nooit te zullen doen is allang voorbij, wat dat betreft zijn die blauwe honden al een markering in de tijd.
Toch bleef ik wat mismoedig naar die wc-rollen staren die nu steeds maar weer op hun beurt moesten wachten.
Toen diezelfde vrienden die zich afvroegen waarom ik zoveel wc-papier had weer naar huis waren en ik naar de wc ging, werd ik verrast door een enorme toren die ze van mijn wc rollen hadden gebouwd. Ik werd onmiddellijk blij. In plaats van elke tiende wc-rol te versieren moet ik vaker vrienden uitnodigen.