vrede

Eigenlijk stel ik me voor dat een wereldleider die een vredesproces tussen een stel oorlogvoerende landen goed afrondt zich zo moet voelen.
Niet dat die vrienden van mij in oorlog zijn, maar elke vriend staat toch voor een deel van je persoonlijkheid en al die delen voeren wel geregeld oorlog.
Verjaardagen zijn zogezien niet minder stressvol dan bijeenkomsten van rivaliserende wereldleiders terwijl de jarige job de gastheer is.
Jarigen klagen wel eens dat ze op hun eigen feest niemand echt spreken, maar als je je verjaardag ziet als een vredesconferentie, begrijp je dat dit een onzinnige klacht is. Het doel van een vredesconferentie op neutraal terrein is natuurlijk niet om de gastheer een leuk feestje te bezorgen. Het feestje mag leuk zijn, graag zelfs, maar enkel om het hogere doel te dienen. De gastheer faciliteert dat hogere doel. Daarin ligt zijn genot.
Met een beetje geluk kun je na afloop nagenieten. Het liefst samen met een andere neutrale wereldleider; een levenslange vriend die al je angsten kent, en wanneer het feest afschuwelijk was, je goedmoedig kan uitlachen.
Maar daar ben ik nog lang niet.
Al deze gedachten hebben post gevat terwijl ik de boodschappen nog niet eens heb gedaan.
Zo heb ik ook nog tijd genoeg om na te denken over mijn neiging de zaken te veel uit te vergroten.
De angsten voor mijn verjaardag moeten getemperd, maar ook de verwachtingen. Wereldvrede is misschien een iets te groot verjaardagscadeau? En dan ook nog de credits voor die wereldvrede willen hebben, mijn verlangens zijn niet mis.
Goed, de andere optie is: relativeren. Het is gewoon een feestje, een paar uur in het leven van mijn gasten, die buiten die uren om niet met mijn feestje bezig zijn. Grote kans dat ze op het laatst afzeggen omdat het regent of de trein niet rijdt.
Zodra dit relativeren op gang is, kom ik gemakkelijk op het idee om dan maar helemaal niets te vieren en in mijn domino-denken leidt dat regelrecht naar: waarom nog mijn bed uit komen?
Nee, er zit niets anders op dan het feest groots aan te pakken, mijn verantwoordelijkheid als wereldleider te nemen en alle partijen uit te nodigen met alle risico’s van dien. Ik ga voor niets minder dan wereldvrede, maar besef zeer realistisch dat er een grote kans is dat de oorlog gewoon voortwoedt. Ik ga de slingers vast ophangen.