platenspeler

Ik luister muziek via Spotify en mijn favorieten zijn opgeslagen in de Cloud. Niet veel tastbaarder dan herinneringen, maar net iets gemakkelijker op te roepen.
Alleen van mijn allereerste langspeelplaten en singletjes heb ik nooit afscheid genomen. Het zijn er niet veel, maar ze zijn er nog. Ik herinner me te goed hoe ik voor elk afzonderlijk singletje heb gespaard. Ze hebben zelfs allemaal een extra plastic beschermhoes, waar je toen voor moest bijbetalen.
Nu heb ik al een eeuwigheid geen platenspeler meer en omdat ik niet sentimenteel ben, schafte ik nooit een nieuwe aan. Wel mijn plaatjes bewaren, maar geen apparaat om ze op af te spelen. Dat is onbruikbaar sentiment. Op een onbereikbare zolder opgeslagen sentiment. Het slechtste van twee werelden.
Dus nu heb ik het dan toch maar gedaan: een pick-up gekocht. Een handzaam en goedkoop geval, dat me moest bewijzen dat ik die platen niet voor niets heb bewaard.
Ik wilde het sober houden en zeker geen aanstellerig retroding aanschaffen. Maar de beste keus binnen de voordelige platenspelers gaf nu eenmaal licht, in zestien verschillende kleuren.
Ik kan nauwelijks vertellen hoe blij die lichtjes mij nu maken. Je kunt ze heus wel uitzetten, maar dat doe ik niet.
De pick-up werd bezorgd toen ik ziek was, niets ergs, maar wel zo dat ik binnen moest blijven.
Met mijn pick-up.
Mijn nieuwe pick-up heeft een ingebouwde speaker, dus de geluidskwaliteit is ruk, precies zoals mijn pick-up van vroeger, dus dat is ook al helemaal top.
De plaat van ub40 heb ik eens voor de verwarming laten staan; hij is verbogen, maar je kunt hem nog steeds draaien. Het is een prachtig gezicht, zoals die naald over de gebogen plaat op en neer golft en de vreemde geluidsvervorming past eigenlijk wel bij ‘Red Red Wine’.
In mijn Cloud heb ik een oneindige hoeveelheid muziek, maar ik draai nu alleen nog uit mijn beperkte platenverzameling. Ik zie de grenzen van mijn muziek.  
Soms lijkt de wereld alleen maar ruimer te worden, terwijl de geest schreeuwt om afbakening.
Er is een hap uit mijn Greatest Hits-lp van John Denver, maar je zet de naald gewoon een nummer verderop en dan doet de rest het prima en ‘Country Roads’ ken ik toch al uit mijn hoofd.