Patrick – 14 jaar (hij/hem)
Patrick gaat in een outfit waarin hij volledig zichzelf kan zijn en met make-up op samen met zijn moeder naar een concert van zijn favoriete jaren 80 popgroep. Superspannend, maar óók superleuk. Hij trekt zich niet zoveel aan van commentaar of opmerkingen die hij krijgt. Want make-up of hakken zijn echt niet alleen maar voor meisjes, vindt hij.
Charlie – 15 jaar (hen/hun)
Charlie gaat een spreekbeurt over genderdiversiteit geven aan een groepje leraren op school. Charlie is non-binair en merkt dat dat soms best wat vragen oproept. En dat mensen om hen heen niet zo goed weten wat dat betekent en hoe ze ermee om moeten gaan. Daar wil Charlie graag iets aan doen. Samen met vriendinnetje Aimy geeft hen de spreekbeurt.
Chloe – 16 jaar (zij/haar)
Chloe gaat voor het eerst naar een cosplayfair, waar ze dezelfde oordeelloosheid over gender hoopt te vinden die ze ook online ervaart. Chloe gamet graag: online is dan ook de plek waar ze zich het meest veilig voelt. Daar hoeft ze niet te kiezen voor een hokje en kan ze zijn wie ze wil zijn. Nu ze in transitie is loopt ze er vaak tegenaan dat haar omgeving een bepaalde verwachting heeft bij het hokje ‘meisje’, dat vindt Chloe soms lastig. Ze hoopt op de cosplayfair helemaal zichzelf te kunnen zijn. Inclusief toffe cosplay-outfit.
Lucas – 14 jaar (hij/hem)
Lucas gaat voor het eerst sporten in een sportschool waar geen genderhokjes bestaan. Iedereen is welkom: hij, zij, hen, alles ertussenin en erbuiten. Lucas vindt sporten heel leuk, maar het was vroeger best lastig dat er tijdens gym alleen maar kleedkamers voor jongens óf voor meisjes waren. Lucas hoopt, nu hij naar een sportschool zonder genderhokjes gaat, het figuur te krijgen wat hij in zijn hoofd heeft en past bij hoe hij zich voelt.
Pip – 16 jaar (zij/haar)
Pip gaat voor het eerst demonstreren tegen ongelijkheid tussen jongens en meisjes: tijdens de Women's March op de Dam in Amsterdam. Pip vindt het maar stom, alle verwachtingen en aannames die mensen hebben over jongens en meisjes. Ze maakt het maar al te vaak mee dat ze iets niet zou kunnen in de ogen van een ander, omdat ze een meisje is. Dat vindt ze niet eerlijk.
Regie: Jesse Bleekemolen