In Mijn vader is een afhaalchinees gaat journalist Felicia Alberding op zoek naar de verhalen achter Neerlands grootste culinaire hits van buiten onze grenzen. Een podcast waarin ze eten als smeermiddel van onze samenleving onder de loep neemt. Is onze maag soms toleranter dan ons hoofd?
Roti
Rotisalade, patatje rotistoof, Surinaamse bananenketchup, rotikroketten; Nederlandse bedrijven verzinnen aan de lopende band de meest bizarre variaties op traditionele Surinaamse gerechten. Op sociale media reageren Surinamers vaak woedend op dit soort verbasteringen. Maar waar komt deze woede vandaan?
In deze podcast behandelen we aan de hand van eten meerdere actuele thema’s. In de podcast wordt de benaming slaaf gebruikt. Wij zijn ons ervan bewust dat mensen geen slaaf zijn, maar dat mensen tot slaaf worden gemaakt. VPRO Dorst willen allerminst mensen reduceren tot simpelweg een slaaf. We vinden het juist belangrijk dat het gesprek wordt gestart over dit nare deel van de Nederlandse geschiedenis. Vervolgens hopen wij te laten zien dat uit dat verleden gelukkig ook gerechten zijn ontstaan waar mensen trots op zijn en dat die traditionele gerechten vooral ook bewaakt moeten worden.
De afhaalchinees
Er is iets ergs aan de hand: het ene na het andere Chinees-Indische buurtrestaurant sluit zijn deuren. Babi pangang wordt met uitsterven bedreigd. En dat terwijl dit gerecht bijna nationaal erfgoed is geworden. Is de afhaalchinees nog te redden?
Sommige mensen zeggen dat de multiculturele samenleving in Nederland is mislukt.
En dat, zoals minister van Buitenlandse Zaken Stef Blok zei, verschillende culturen simpelweg niet vreedzaam samen kunnen leven. Ondertussen lopen we de deur plat bij de Turkse bakker en de Marokkaanse slager, eten we Surinaamse roti bij de Surinamer en bestellen we op zondagavond babi pangang bij de afhaalchinees. Hoe zit dat?
Is onze maag soms toleranter dan ons hoofd?
In Mijn vader is een afhaalchinees hoor je persoonlijke verhalen vanaf de andere kant van het luikje, de vitrine en restaurantdeur. Een podcast waarin Felicia eten als smeermiddel van onze samenleving onder de loep neemt.
In haar zoektocht neemt ze je mee naar grensoverschrijdende gerechten die ons binnen de Nederlandse grens verbinden, maar ook splijten. Naar smaakpuristen en smaakpioniers. Jouw afhaalmaaltijd zal nooit meer hetzelfde zijn!
Felicia Alberding (1983) is een doodgewone tata die opgroeide met stamppot en gehaktballen, maar ook met shoarma, en bami van de afhaalchinees. Ze schrijft over eetculturen en werkte voor televisie, tijdschriften en festivals. In 2014 zette ze VICE-platform MUNCHIES in Nederland op en was ze hoofdredacteur. Sinds 2017 is ze freelance journalist.
Felicia over Mijn vader is een afhaalchinees: "We zijn heel tolerant tegenover eten, maar niet zo tolerant tegenover mensen. Ik zie en ik geloof dat als je eten meer waardeert, dat je misschien de mensen ook iets meer waardeert. Het levert een gesprek op. Liefde gaat door de maag en liefde voor een cultuur gaat misschien ook wel door de maag."
regie, scenario & montage Felicia Alberding
VO, sounddesign en mixage Arno Peeters
vormgeving Saskia Janssen
productie Nynke Jurgens
webredactie Janne den Adel
videoredactie Kasper van Alphen
inhoudelijk advies Ruby Deelen en Randy Vermeulen
eindredactie Assumpta Heidemeijer