Bettieakkumaai

Is het mogelijk om begrip te hebben voor de ander zonder je eigen overtuigingen los te laten? Mandy verlaat haar grootstedelijke comfortzone in haar Canta en reist over provinciale wegen, waar ze leert van de gesprekken van mensen die vaak als tegenpolen worden gezien. In iedere aflevering vindt een gesprek plaats tussen twee personen die het niet met elkaar eens zijn, maar wel openstaan voor de visie van de ander. Geurboompje Dennie (Teun Donders) is Mandy’s reisgenoot en biedt zelf ook het nodige tegengas. Samen bespreken zij hun levensvragen en welke lessen ze meenemen uit de gesprekken. 

Aflevering 1: Tradwife of huisvader? (donderdag 13 maart)
Zeynep blijft als tradwife het liefst thuis met de kinderen. Hetzelfde geldt voor huisvader Joey. Zij snapt niet hoe hij zich goed kan voelen in deze rol; hij vraagt zich af of zij niet terug in de tijd gaat.

Aflevering 2: Pride, ja of nee? (maandag 17 maart)
Rik en Lennard zijn beiden homo, maar kijken heel anders naar het zichtbaar maken daarvan. Rik vindt Pride bijvoorbeeld van groot belang voor de queer community, Lennard vindt dat de homo-gemeenschap zich daarmee teveel als buitenstaander positioneert en haar identiteit te veel definieert. 

Aflevering 3: Wat als je pa een BBB’er is? (donderdag 20 maart)
Henk is landelijk de nummer twee van de politieke partij BBB. Zijn dochter Astrid werkt in de media en stemt links. Hoe ga je om met zulke verschillende politieke standpunten binnen één gezin?

Aflevering 4: Feminist in see-through? (maandag 24 maart)
Is het feministisch om je bloot te kleden of juist niet? Marijke (86) is een feminist van de tweede golf en ging de straat op voor gelijkheid van man en vrouw. Julia (28) staat ook voor die gelijkheid en laat zich juist daarom niet beperken in wat ze draagt.

Aflevering 5: Monogaam of toch meer? (donderdag 27 maart)
Iedereen is tegenwoordig poly, toch? Directeur Roel (57) is in ieder geval gelukkig in zijn polyamoureuze relatie met twee partners. Student Noah (22) begrijpt niet hoe dat kan werken, maar zelf voelt hij zich in zijn monogame relatie soms bijna ouderwets.

Aflevering 6: Hoe vertraag je in een snelle wereld? (maandag 31 maart)
Jopie (93) en Liza (32) zijn goede vriendinnen, ondanks hun leeftijdsverschil en hun uiteenlopende levens. Jopie woont al haar hele leven tevreden in Rotterdam-Zuid, terwijl haar bovenbuurvrouw Liza, een drukbezette fotograaf, altijd onderweg is. Wat leren zij van elkaar?

"Het huishouden runnen wordt vaak niet erkend als echt werk, terwijl geen enkel gezin er zonder kan. Het is een onzichtbare taak, zowel letterlijk als figuurlijk, en dit staat in contrast met de manier waarop we in onze surveillance samenleving alles constant kunnen zien, bijna alsof alles wordt gelivestreamd. Door de 'trade wife' in een webcamsetting te plaatsen, wordt in deze video gespeeld met het zichtbaar maken van dit 'beroep', en tegelijkertijd wordt het mannelijke publiek uitgedaagd om na te denken over hoe zij zich verhouden tot deze rol."

“In de docu laat ik 4 personen vertellen over hun ervaringen met queer en trans zijn en zichtbaarheid. De film speelt met de contrasten tussen privé en openbaar, zichtbaar en onzichtbaar. Ik zette juist een spotlight(letterlijk en figuurlijk) op de meest privéruimte in het huis: het bed. De slaapkamer is namelijk een symbool voor het privé queer zijn. “Doe dat maar lekker in je eigen slaapkamer”. Alleen achter gesloten deuren in hun slaapkamers queer gedragen, daarbuiten niet. Als reactie daarop heb ik voor deze film dus juist een visuele ode gemaakt aan queer en transzichtbaarheid, in die slaapkamer”

“Dat ruzie maken ook leuk kan zijn is iets wat ik van thuis uit niet ken. Ik ben opgegroeid met: als je niet iets aardigs te zeggen hebt, zeg je maar niks. Toch is het jammer als we voor de goede orde maar onze mond houden, onze meningen niet uitspreken en alleen maar over koetjes en kalfjes praten. Door je mening en gevoelens te uiten kan je dichter bij de kern van het probleem komen en kan het zelfs zorgen voor meer verbinding. Deze video is een ode aan lekker bekvechten, met je vuist op tafel slaan, je moeder bekogelen met erwtjes en  dan achteraf erom lachen. Ruzie is namelijk ook gezellig.”

“Wat me inspireerde in de aflevering was in het gesprek over hoe vrouwen gezien willen worden. Marijke, de feminist van de 2e golf, benadrukte dat vrouwen niet als objecten moesten worden beschouwd en droeg daarom bewust broeken en wijde kleding. De jonge feministe Julia legde dit probleem juist bij de mannen en stelde: ik mag dragen wat ik wil, zelfs een kort rokje, ook al wordt er naar me gekeken. Dat voelde voor mij als de kern van waar het feminisme tegen strijdt: de objectivering van de vrouw. In mijn film wil ik de  kijker laten ervaren hoe het is om als een object bekeken te worden—alsof je zelf achter een winkelruit staat en de blikken van alle voorbijgangers op je voelt.”

Jochem: “Als ik iets nieuws tegenkom kan ik in mijn verwarring boos worden of nieuwsgierig. Dat laatste gaat vaak gepaard met wat gelach over hoe gek de wereld is en hoe gek ik zelf ben. Humor is eigenlijk verwarring op zijn leukst. En je kan ook niet boos zijn als je lacht.”

Sophie Kerkhof (1995), geboren en getogen Brabander, maakt met deze serie haar debuut als regisseur. Daarnaast is ze ook werkzaam als fotograaf, kunstenaar en programmamaker. In het maken van haar werk, komt ze graag dicht bij de mens en legt hen vast in hun meest pure, authentieke, grappige, smoezelige en menselijke vorm. 

"Met Bettieakkumaai wil ik op een speelse en luchtige manier laten zien dat een beetje vriendelijkheid geen moeite kost. Oordelen is makkelijk, maar waarom niet gewoon even de tijd nemen voor elkaar? Het combineren van humor met een goed verhaal, en tegelijkertijd ruimte laten voor documentaire, vind ik een prachtige manier om een boodschap over te brengen."

Brabants dagblad
Café kockelmann