Leonie studeerde intellectuele geschiedenis in Edinburgh. Daarnaast deed ze altijd werk waar ze zo min mogelijk écht hoefde te werken. In een naaiwinkeltje bijvoorbeeld, waar ze soms een oud dametje hielp de draad door de naald te doen en verder lekker een boekje las.
Waarom wil je eigenlijk zo graag niet werken?
“Veel werk is toch een beetje onzin. Of dat lijkt in ieder geval zo. Ik weet niet precies waarom ik zo graag niet werk. Het heeft iets vernederends om met dingen bezig te zijn, waarvan je denkt ‘dit slaat toch nergens op, kom nou.’ Ik weet ook dat die gedachte iets snobistisch heeft, want van heel veel werk weet ik niet precies wat het inhoudt. Het leuke aan het maken van Loos werk was dat ik het concept werk van een afstandje kon bekijken.”
Hoe kwam Loos werk tot stand?
“Tijdens mijn studie heb ik het gehad over overbodige mensen. Eén van de dingen waardoor mensen overbodig worden, is werkloosheid. Als je geen werk hebt, dan tel je eigenlijk niet mee. Ik vind dat heel interessant. Daarnaast vind ik radio heel tof.”
Hoe werd de serie uiteindelijk zo’n persoonlijke zoektocht?
“Het was echt een samenwerking. Eerst ging het niet zozeer over mezelf en mijn eigen zoektocht; dat is er steeds meer ingekropen. Ik heb ook hele andere gesprekken opgenomen dan nu in de serie terugkomen. In een lang interview probeer je er een bepaald verhaal uit te halen, dat je vantevoren hebt bedacht bij die persoon. Later bedenk je wel hoe het precies gaat passen in het grotere plaatje van de serie. Zoals de serie nu is, zijn de mensen nu meer een soort figuranten die als illustratie dienen van mijn zoektocht. Dat vond ik in het begin wel heel gek, maar dat kan dus ook.”
Wat is je bijgebleven van die gesprekken?
“Helemaal aan het begin interviewde ik een vriend over zijn werk. Hij was consultant en vloog de hele wereld rond. Hij was niet zo gelukkig op zijn werk: hij vond het allemaal een beetje onzin. Hij ging daarom vaak in het weekend bij de vader van een vriend de koeien melken. Je ziet bij veel werk niet wat je doet en hij had een heel basaal tegengewicht gevonden.”
Regelmatig interviewen we een jonge maker waar we mee werken (of ooit mee hebben gewerkt). Deze keer spraken we met Leonie Wolters - de maker van de podcast Loos werk - over hoe de podcast een persoonlijke zoektocht is geworden en over haar fascinatie voor overbodige mensen.
Wat heb je geleerd van het maken van Loos werk?
“Van tevoren dacht ik: ‘O, ik heb wel eens radio gemaakt, dat komt helemaal goed!’ Maar het is niet alleen maar radioverhalen maken vanuit een bepaald idee. Er komen zoveel vragen bij kijken: wat is het eigenlijk, hoe moet het klinken, snappen mensen het wel?”
Kijk je nu ook anders tegen werk aan?
“Wat ik wel tof vond om te merken, is het eigenlijk best leuk is om te werken. Als je er niet teveel over nadenkt, is het gewoon gezellig: er gebeuren dingen, je komt nog eens ergens en je komt mensen tegen die je anders nooit had ontmoet. Ik heb laatst het boek The Last Night: Anti-Work, Atheism, Adventure gelezen. Dat gaat over dat werk de plek in ons leven inneemt die religie eerst had. Het is meer een soort geloof, dan dat het noodzakelijk is, of van levensbelang. Toen dacht ik: zo kun je het ook zien, maar het is niet zo erg dat het geen basisbehoefte is. Laten we er dan een leuk geloof van maken.“
Heb je al een baan?
“Nee. Tuurlijk niet.”