de eeuwige roes

Aflevering 1: Je hangt met je billen boven het smerige toilet van de kroeg. Op de deur staan teksten: soms poëtisch, meestal grof en ondoordacht. Met koeienletters schrijf je er iets onder. Een week later ben je terug en lees je verbaasd de letters in je handschrift. Heb ik dit geschreven? In aflevering 1 van Roes neemt Dionysos, de god van wijn, feest en de roes, de boel van ons over. We onderzoeken de roes die we zelf opzoeken in alcohol en drugs. En de roes die ons overvalt in het sluimergebied tussen waken en slapen.

Aflevering 2: Het feest of ‘de roes’ wordt vaak gezien als een ontsnapping aan de werkelijkheid, terwijl de roes ook therapeutisch zijn. Of sterker zelfs: noodzakelijk. Deze aflevering gaat over het belang van het feest, het belang van de roes. Aan de hand van drie verhalen illustreren we hoe ‘de roes’ ons kan loswrikken uit vastgeroeste patronen.

Aflevering 3: Het baren van kinderen is geen pijnloze aangelegenheid. Hoe is het dan toch mogelijk dat een vrouw een bevalling kan doorstaan? En soms een paar uur daarna best wel weer kan nadenken over een volgend kind? Nele, Mirke en Siona onderzoeken de macht van ons eigen brein. Hoe ons lichaam eigenlijk onze grootste drugsdealer is. Want waar we wel iets te zeggen hebben over de hoeveelheid bier die we consumeren, hebben we nauwelijks controle over de hormonen die ons lijf op ons loslaat.

Aflevering 4: Geknield aan zijn bed vroeg Jan als klein jongetje aan God of hij ridder mocht worden, met een zwaard en een harnas. Misschien kon de Sint hem alvast dat zwaard brengen? Toen zijn vader hem op een dag bruut vroeg: ‘Geloof jij nu nog steeds in Sinterklaas?’, werd Jan heel stil. Als de Sint niet bestaat, waarom zou God dan wel bestaan? En hoe moest hij dan ooit ridder worden? Inmiddels is Jan 57, en de ontnuchtering van toen werkt door tot op de dag van vandaag.