u bent mijn moeder (2)

Mijn sigaretten zijn op. Ik overweeg weer of dit het moment is om te stoppen. Helaas. Het dodelijke zinnetje is eruit voor ik besloten heb. Gebrek aan wilskracht, en ik ben er niet trots op. De vrouw naast me steekt me het pakje van haar man toe. Hij knikt, zucht en verontschuldigt zich. Nu is de vrouw alleen, althans, sinds die sigaret is ze ook een beetje met mij.

Ze wipt haar zonnebril naar achter en opent met zwaar Slavisch accent een kruisverhoor dat ze vermomd als gesprek. Welk beroep ik heb. Of ik me kan redden in de crisis. Of ik wilskracht heb.

Of ik een hoog EQ heb. “Het is dezelfde intelligentie als IQ, maar dan emotioneel.” Haar donkere ogen schieten naar het rokende stukje zwakte tussen mijn vingers. “Een hoog EQ is noodzakelijk voor goed functioneren in de maatschappij." Die klote sigaret heeft het nu al voor me verpest. Ze gunt me geen smoesjes en dendert door haar vragenlijst. Ik voel een onstilbare drang heel hoog te scoren.

“Kan je afzien? Doorzetten.”
“Kan je je verplaatsen in andermans emotie, empathisch zijn?”
“Kan je, als je zelf een emotie hebt, die onder woorden brengen?
Zelfkennis zeg maar.”
“Kan je bij andere mensen zien wat ze graag willen horen?
Ik wel, ik kan goed manipuleren.”

Haar man schuift weer aan. “Dit meisje heeft een zeer hoog EQ”, deelt ze hem mee. Ik ben beduusd, ze geeft me zomaar mijn zwemdiploma voor de maatschappij. Ze kijkt trots, alsof ze zelf verantwoordelijk is voor mijn EQ. En ik gloei van trots omdat ze trots is en ik denk: “Ja. U bent mijn moeder.” 

Soms heb ik behoefte aan een moeder. Gelukkig zitten er allerlei soorten moeders in de stad verstopt. Als ik er een ontdekt heb tekent Tessa Jongerius een vingerpoppetje van haar die jij kan uitknippen. Spaar ze allemaal en voer eindeloos gesprekken met je handen vol moeders. Volgende week een nieuwe moeder en een nieuw vingerpoppetje.