Isaura's oma voelt zich een vreemde in de wijk waar ze al 50 jaar woont. Haar eens zo gezellige volksbuurtje is in haar ogen veranderd in een beerput van animositeit. Haar Surinaamse vader heeft zich nooit echt thuisgevoeld in Nederland. In de 35 jaar dat hij er woont.
Isaura San, dochter van een Nederlandse moeder en een Surinaamse vader, kan zich moeiteloos aansluiten bij uiteenlopende groepen en heeft in verschillende steden gewoond. Maar zodra ze zich ergens thuis voelt, maakt ze alweer plannen om verder te trekken.
In de Dorst documentaire Een eigen huis, een plek onder de zon onderzoekt Isaura San de relativiteit van een eigen plek. We verbinden onszelf aan verschillende plekken die we maken tot ons huis, ons thuis. Vormen deze plekken ons? Of geven wij deze plekken juist vorm?