Argos
Grenzen aan het medisch beroepsgeheim (deel 2)
De grenzen van het medisch beroepsgeheim
Deel twee van een tweeluik over een medisch-ethisch dilemma. Op 26 januari 2013 heeft 'Argos' aandacht besteed aan de volgende casus: een vader (Dick Hollander) wil inzage in het medisch dossier van zijn dochter die in 2002 onverwacht zelfmoord pleegde terwijl ze onder behandeling stond van een psychiatrische instelling. De vader heeft vragen over onder meer de therapie die werd toegepast. De instelling weigert inzage met een verwijzing naar het medisch beroepsgeheim. Tevens wordt benadrukt dat het belang van de privacy ook moet blijven gelden na de dood. In deze aflevering aandacht voor het dilemma: moet het medisch beroepsgeheim in dit soort gevallen worden aangepast of is de privacy van patiënten zo belangrijk dat die eeuwig moet blijven gelden? Ook aan de orde de vraag of het medisch beroepsgeheim wellicht ook wordt gebruikt om medische fouten toe te dekken?
Verslag.
INTERVIEWS met:
- Dick Engberts, hoogleraar medische ethiek en gezondheidsrecht. Hij vindt dat er een regeling zou moeten komen voor het inzien van dossiers van overleden patiënten: "Het is wel al mogelijk om bij leven iemand te machtigen om na je leven je dossier te mogen inzïen";
- Marleen Barth, voorzitter GGZ Nederland en fractievoorzitter van de PvdA in de Eerste Kamer. Zij wil omwille van de overleden patiënt de privacy-bescherming handhaven;
- Marcus Huibers, hoogleraar psychotherapie. Hij denkt dat het welzijn van nabestaanden er juist bij gebaat kan zijn om sommige zaken bewust niet openbaar te maken. Hij voegt toe dat in zeer bijzondere gevallen een derde onafhankelijke partij globaal openheid van zaken zou kunnen geven;
- Roel Verheul, bijzonder hoogleraar persoonlijkheidsstoornissen, bestuursvoorzitter landelijk centrum de Viersprong, bestuurslid GGZ Nederland. Hij benadrukt dat het ook om het welzijn van de nabestaanden gaat en dat is volgens hem gebaat bij zoveel mogelijk openheid;
- Dick Hollander, die beseft dat er nare dingen in het medisch dossier van zijn dochter kunnen staan. Hij vindt echter dat het geen argument mag zijn om hem inzage te weigeren.
Nederlandse regering lijkt zich te generen voor de Mensenrechtentulp
De Mensenrechtentulp 2012, de Nederlandse staatsprijs voor mensenrechtenactivisten, is toegekend aan Marimuthu Bharathan vanwege zijn inzet voor de rechten van de Dalits ('kastelozen') in India. De winnaar kon zelf niet aanwezig zijn bij de uitreiking op 9 januari 2013 in Den Haag, omdat de Indiase autoriteiten hem een paspoort weigerden te geven. De overhandiging nadien in India van het bij de prijs behorende standbeeldje vond zonder enig ceremonieel plaats. Het lijkt erop dat de Nederlandse regering zo weinig mogelijk bekendheid heeft willen geven in India aan de toekenning van de prijs. Ook rond de uitreiking van de prijs in 2012 aan een Chinese activiste is gedoe geweest.
Verslag (12:44 uur).
INTERVIEW (in het Engels, met vertaling) met dhr. Prabakaran, woordvoerder van dhr. Bharathan.
TELEFOONGESPREKKEN met:
- Jaap Doek, lid van de jury voor de Mensenrechtentulp en emeritus hoogleraar jeugdrecht. Hij heeft forse kritiek op de wijze waarop de Nederlandse overheid omgaat met haar prestigieuze staatsprijs en met de winnaars ervan;
- mensenrechtenambassadeur Lionel Veer, die erkent dat e.e.a. niet zo had mogen gebeuren.
STUDIOGESPREK met Cisca Dresselhuys, voorzitter van de jury voor de Mensenrechtentulp. Zij is verontwaardigd over de wijze waarop het Ministerie van Buitenlandse Zaken dit heeft aangepakt.
Presentatie: Max van Weezel.