Op de TU Delft is het ‘onveilig’ en er is sprake van ‘wanbeheer’ door het bestuur van de universiteit. Dat constateert de Onderwijsinspectie begin dit jaar in een zeldzaam kritisch rapport. Hoe doe je daar verslag van als je, naast journalist, ook medewerker bent van die universiteit?
Kun je als journalist kritisch zijn over je eigen bedrijf? Wat gebeurt er als je daadwerkelijk onderzoek gaat doen en publiceert over bijvoorbeeld zoiets als sociale onveiligheid en machtsmisbruik?
Saskia Bonger, hoofdredacteur van het universitair magazine Delta van de TU Delft heeft dat de afgelopen maanden aan den lijve ondervonden. Ze werd een luis in de pels van haar eigen werkgever, de TU Delft. Met grote gevolgen.
Zie hieronder een korte toelichting op deze zeer spijtige kwestie. Vooropgesteld: Dit had niet zo mogen gebeuren.
De sommatie had niet verzonden mogen worden. Delta is een onafhankelijk journalistiek medium dat zelf gaat over de inhoud van zijn stukken. Persvrijheid is een groot goed en staat niet ter discussie. Het College van Bestuur heeft hiervoor toen direct welgemeende excuses gemaakt. Het statement dat hierover toen is gedeeld lees je hier: Statement (tudelft.nl).
Gegeven het feit dat Delta journalisten tevens medewerker zijn, zat het CvB met een lastig dilemma, namelijk: hoe (voortaan) goed om te gaan met de spanning tussen journalistieke onafhankelijkheid en het verbod voor alle medewerkers om vertrouwelijke informatie te openbaren. O.a. over deze spagaat van journalistieke taak en onafhankelijkheid enerzijds en de werknemersrelatie anderzijds heeft het CvB van TU Delft toen een constructief gesprek gevoerd met de voorzitter en een 2e lid van de Delta redactieraad. Een gezamenlijke uitkomst van dat gesprek was om hier een jurist naar te laten kijken. Zodra die juridische kaders helder waren, was het aan Delta om te besluiten om het betreffende artikel wel of niet terug te plaatsen. Dat is inmiddels gebeurd.
Herplaatsing van het betreffende artikel is juridisch verdedigbaar gebleken. Daarbij is het advies meegegeven om de naam van de directeur niet te noemen (alleen de functie ‘directeur’), een tussenkop te verwijderen om vermeende beschuldigingen (afkomstig van bronnen die verklaren dat dit in het rapport staat) minder te benadrukken en het kader over wederhoor van betreffende directeur aan te passen, waarmee het meer recht doet aan de feitelijke situatie (‘i.p.v. de stelling: ‘hij wil niet meewerken’ -> ‘hij heeft niet inhoudelijk willen reageren’).
Onlangs heeft er opnieuw een constructief gesprek plaatsgevonden tussen het CvB met de voorzitter en een 2e lid van de redactieraad en de hoofdredacteur van Delta over hoe de onafhankelijkheid van Delta (beter) te waarborgen (via o.a. het redactiestatuut) en onderling vertrouwen te herstellen.
Met vriendelijke groet, Kind regards,
Ingrid Adriaanse
Woordvoerder Corporate / Spokeperson
TU Delft / Directie Communication
De wekelijkse radio-uitzending van Argos is ook te beluisteren als podcast via ►Spotify ►ApplePodcasts ►Stitcher ►RSS-feed. Meer weten? Klik hier.
Er wordt al decennia te veel PFAS geloosd in de Nederlandse wateren, en de risico’s van het giftige PFAS werden al sinds de jaren zestig geheimgehouden. Roelof Bosma (Zembla) en zijn collega Marco de Lange praatten met talloze mensen en spitten meters documenten door, voordat ze dat bloot legden. Hun ontdekkingen in het PFAS-dossier de afgelopen jaren werden groot nieuws.
In de laatste aflevering van onze zomerserie Luizen in de Pels zijn niet een, maar twee onderzoeksjournalisten te gast: de Vlaamse Ruben en Marieke Brugnera. Ruben en Marieke Brugnera zijn twee Vlaamse freelance onderzoeksjournalisten die de moeilijke dossiers niet schuwen. Van undercoverjournalistiek bij een liefdadigheidsinstelling tot waarheidsvinding in een kindermisbruikzaak.
In de zomerrubriek Luizen in de Pels is dit keer geen onderzoeksjournalist, maar ‘activist’ te gast. Johan Vollenbroek ‘stikstofstrijder des Vaderlands’ is een echte luis in de pels van de overheid, de veeteeltlobby en industrie.
In de serie van Argos ‘Luizen in de Pels’ vertellen collega onderzoekjournalisten over hun werk, hun scoops en hun werkmethode. Argos besteedt uitgebreid aandacht aan het vak van de onderzoeksjournalistiek. Waartoe dient het? Wie zijn de mensen achter al die onthullingen? Welke journalistieke keuzes hebben zij gemaakt? Wat zijn hun successen? Maar ook: waar kan het beter?