Jennifer Pettersson woont al 20 jaar in Nederland en voelde zich hier altijd thuis. Maar sinds ze kinderen heeft, is dat veranderd. Nu twijfelt ze of ze niet beter terug kan gaan naar Zweden.

Sinds Jennifer kinderen heeft, voelt ze zich een vreemde in Nederland; het land waar baby’s opgevangen worden door crèche-leidsters die immuun zijn voor huilgeluiden en waar kleuters dolblij mogen zijn met een volle minuut aandacht van de juf. Het land ook, waarin moeders de klas boenen, bij gebrek aan geld voor een schoonmaker.

Ze vraagt zich af of ze niet beter terug kan gaan naar Zweden, wat in vergelijking met Nederland het paradijs lijkt voor ouders met jonge kinderen. Er is slechts één probleem: haar echtgenoot wil niet mee.