Nieuwe filmmuziek op 4

Muziek van Thomas Wander en Harald Kloser bij de rampenfilm Moonfall, van Roland Emmerich (die we kennen van Independence Day en The Day After Tomorrow). De maan komt in botsing met iets mysterieus waardoor een botsing tussen maan en aarde onafwendbaar lijkt - tenzij een ruimtemissie slaagt. Nogal onwaarschijnlijk allemaal, maar de muziek is beslist goed en vakkundig gemaakt. Schatplichtig aan grootmeester John Williams, maar dat is geen schande. De componisten van de muziek bij Moonfall komen uit Oostenrijk, Thomas Wander is er geboren in 1973 en hoewel hij eigelijk jazzpianist wilde worden werd hij op een zeker moment gegrepen door de emotionele kracht van filmmuziek, dus vertrok hij nog voor z’n 20e naar Los Angeles om daar filmcompositie te studeren. Hij won inmiddels een paar mooie prijzen, en schreef muziek voor bijvoorbeeld 10.000 BC, White House Down, Independence Day Resurgence en nu dus Moonfall. Wander werkt vaak samen met een andere Oostenrijkse componist, ook in dit geval weer, namelijk Harald Kloser, geboren in 1956 en niet alleen componist maar ook scriptschrijver en producer. Kloser is medeveratnwoordelijk geweest voor de muziek bij The Day After Tomorrow, en maakte ook bijvoorbeeld de muziek bij Alien vs. Predator. En nu dus Wander en Kloser, de muziek voor Moonfall.

Muziek van Patrick Doyle bij de film Death on the Nile van Kenneth Branagh. De beroemde Belgische speurneus Hercule Poirot (gespeeld door regisseur zelf!) is op vakantie in Egypte, en daar wordt hij uitgenodigd op een bruiloftsfeest aan boord van een cruiseboot op de Nijl. Wanneer de rijke bruid dood op bed wordt aangetroffen, is het - uiteraard - aan Poirot om de moordenaar aan te wijzen. Een tamelijk trouwe Agatha Christie-verfilming, net als voorganger Murder on the Orient Express (uit 2017) wel een beetje ouderwets, maar net iets beter gelukt. De muziek is prima te pruimen. Ook een tikje ouderwets, maar dat past juist prima bij de film. Componist Patrick Doyle (Schotland, 1953) zet af en toe zwaar orkestraal geschut in, maar alles is kundig en smaakvol gedaan, en nét niet over the top! Doyle werd wereldwijd bekend nadat hij de muziek voor een van de Harry Potter-films had geschreven, Harry Potter en de Vuurbeker uit 2005. Aardig om te vermelden: hij heeft ook al eens een rolletje gespeeld in een film, Chariots of Fire, en heeft als stemacteur gewerkt voor een Disney-animatie-film.

Muziek van Nathan Johnson bij de film Nightmare Alley, een film van Guillermo del Toro. Het verhaal speelt zich af in Amerika, 1939. Stanton Carlisle (gespeeld door Bradley Cooper) is wanhopig op zoek naar een betere toekomst. Met kermisklant Molly trekt hij naar de grote stad. Dat levert een prachtig sinister sprookje op over bedrog en hoe mensen bedrogen willen worden. De film is gebaseerd op de gelijknamige film noir uit 1947 van Edmund Goulding. De muziek van Nathan Johnson is mooi ingehouden, en vol spanning. Voor deze film, Nightmare Alley, verving hij de oorspronkelijk beoogde componist Alexandre Desplat, die door de covid-pandemie niet in de gelegenheid was om de klus te klaren. Nathan Johnson kenden we al van de band The Cinematic Underground. Zijn eerste score was voor de film Brick, in 2005. Opmerkelijk genoeg gebruikte hij voor die muziek niet alleen gewone instrumenten als piano en viool, maar ook maffe dingen als de wijn-o-foon, een metallofoon, prepared piano, en keukengerei. Johnson schreef ook muziek voor games, en hij maakte een aantal muziekvideo’s. De muziek voor Nightmare Alley wordt opgebouwd vanuit een pianomotiefje, dat verder en verder ontwikkeld wordt met strijkers, soms flinke dissonanten om de psychische gesteldheid van de hoofdpersoon tot uitdrukking te brengen.

Muziek van Gustavo Santaolalla bij het animatie-drieluik The House, van Emma De Swaef, Marc Roels, Niki Lindroth von Bahr en Paloma Baeza. Drie duistere stop-motion animatiefilms, met als gemene deler een mysterieus huis. Het script werd geschreven door de Ierse schrijver Enda Walsh, waarna verschillende regisseurs er hun eigen draai aan gaven. De muziek voor deze trilogie werd geschreven door de Argentijnse componist Gustavo Santaolalla, die met zijn scores voor bijvoorbeeld Brokeback Mountain, Biutiful en Babel overtuigend bewezen heeft met ongebruikelijke middelen betoverende muziek te kunnen maken. Zelfs zonder de beelden is de muziek ontroerend, huiveringwekkend en raadselachtig. Gustavo Alfredo Santaolalla (geboren in 1951) is een Argentijnse musicus, filmcomponist en -producent. Zijn muziekstijl is een combinatie van elementen van rock, soul, Afrikaanse ritmes en Latijns-Amerikaanse folk. In 2005 componeerde hij de muziek voor de film Brokeback Mountain. In 2006 won hij met de muziek voor die film een Oscar voor Best Original Score. In 2007 won hij diezelfde prijs nogmaals voor zijn muziek voor Babel. De soundtrack voor The House bestaat uit drie afzonderlijke delen: het verleden, het heden en de toekomst van het huis. In de slottrack van het derde deel is ook zanger Jarvis Cocker te horen, die trouwens ook een van de stemmen is in de film zelf. Muziek dus van Gustavo Santaolalla voor de film The House.