Nieuwe filmmuziek op 4

Muziek van Franco Piersanti bij de film Tre Piani uit 2021 van Nanni Moretti. Over het wel en wee van de bewoners van drie verdiepingen (de 'tre piani' uit de titel) van een appartement in Rome. De film is gebaseerd op een roman van de Israëliër Eshkol Nevo. Moretti weet er een opvallend zwartgallig melodrama van te maken! het gaat over gespannen vader-zoonverhoudingen, mogelijk kindermisbruik en postnatale depressies. Ouderschap wordt in deze film bepaald niet geromantiseerd, en de personages zijn bovendien weinig sympathiek. Maar de regie is strak, het acteerwerk is uitstekend, zodat de film uiteindelijk toch de moeite waard is. De muziek is van Franco Piersanti, en wordt onder meer gespeeld door de beroemde accordeonist Luciano Biondini, die ook in ons land regelmatig te horen is geweest, met name in het jazz circuit. Fijne, ingetogen muziek bij een film die misschien zwartgallig is, maar ook realistisch. En die door de subtiele klanken van de muziek toch ook een tikje weemoedig stemt.

Muziek van Jim Williams voor de film Titane, een thriller van Julia Ducournau die de Gouden Palm won in Cannes in 2021. Titane is een eigenzinnige film vol body-horror. We volgen de androgyne Alexia, die sinds een auto-ongeluk een stuk titanium in haar hoofd heeft zitten. Na een woeste ontmoeting met een auto raakt ze zwanger en ondertussen blijkt ze ook nog een seriemoordenaar, die op de vlucht voor de politie verandert in een jongen. En dan begint het verhaal pas! Over the top, soms zelfs losgeslagen, maar nooit saai of ongeloofwaardig, en volgens Ducournau een ‘love story’. De muziek bij de film Titane is van componist en gitarist Jim Williams, en die muziek is al net zo ongewoon als de film zelf. Een hoofdrol is weggelegd voor het beweeglijke geluid van de pauken, wat een bijna voorwereldlijk effect heeft op de totaalklank van de score. Jim Williams schreef ook al de muziek voor de debuutfilm van Julia Ducournau, Raw, en onlangs componeerde hij ook de muziek van de psychologische horrorfilm Possessor. Gym to Car Fan in Carl Kill Beach Puke House Burning Simulator Ending from Bedroom Sarabande End Credits

Muziek van Harry Gregson-Williams bij de film The Last Duel, een actiefilm van Ridley Scott. Een historisch drama met ridders en jonkvrouwen, kastelen en knokpartijen, de eer van een dame en de onverzettelijkheid van een letterlijk geharnaste edelman. Gebaseerd op een waargebeurd verhaal over twee bevriende Franse ridders: Jean de Carrouges (een rol van Matt Damon) en Jacques LeGris (gespeeld door Adam Driver). Er ontstaat een dispuut over een zeg maar middeleeuwse MeToo kwestie: de vrouw van Jean de Carrouges, Marguerite (een rol van Jodie Comer), vertelt dat ze verkracht is door Jacques Le Gris… Uiteindelijk moet een duel op leven en dood de beslissing brengen… De behoorlijk sensationele beelden zijn voorzien van pakkende en effectieve muziek door de Britse filmcomponist Harry Gregson-Williams, geboren in 1961. We kennen hem al van de muziek bij de Shrek-films en ook van The Chronicles of Narnia en van de film The Martian, maar ook voor enkele bekende computerspellen en voor documentaires. Een paar mooie hints naar wat we ons voorstellen bij Middeleeuwse muziek, niet letterlijk, maar je hoort af en toe zo’n mooi stukje dat je je echt voorstelt bij een troubadour die bij het haardvuur in een kasteel een episch lied zingt. Kundig gemaakt, prachtig opgenomen. - Duel Preparations - Leaving for Scotland - Marguerite de Carrouges - Returning Home - Jean de Carrouges - I’ve Never Seen You Like This - House Meeting - The Duel - The Aftermath - Celui Que Je Désire

Muziek van Hans Zimmer bij de James Bond-film No Time To Die. De nieuwste James Bond, dit keer onder regie van Cary Joji Fukunaga, en de vijfde keer met Daniel Craig in de rol van de Engelse geheim agent die zelfs na zijn pensioen op Jamaica nog de enige is die de wereld kan redden. Eindelijk durft James Bond zichzelf te laten zien als niet alleen de onverslaanbare held maar ook als een man met gevoelens, die ontroerd kan worden door de onschuld van een kind, en die nu eens niet met dédain en flauwe sexistische humor reageert op de vrouwen die hem omringen. Natuurlijk moet Bond de wereld weer eens zien te redden, dit keer van een prettig ongeloofwaardige schurk (gespeeld door Rami Malek) die nóg slechter is dan de vorige, en die met een virus de hele mensheid bedreigt. Misschien nog wel belangrijker dan het redden van de wereld, en in elk geval hartverscheurender, is dat Bond in het reine moet zien te komen met zijn geliefde Madeleine (mooie ingetogen rol van Léa Seydoux), die een groot geheim voor hem verzwegen heeft. Als het over de muziek gaat ligt de focus vaak op dat ene lied, de titelsong, van Shirley Bassey met Diamonds are forever tot Skyfall van Adele - en in dit geval No time to die met de zuchtende stem van Billie Eilish. Maar de muziek bij de rest van de film, in dit geval gemaakt door Hans Zimmer, is minstens zo interessant en natuurlijk voor het gevoel van spanning en drama uiterst belangrijk. Zimmer heeft een verbluffend bewijs van zijn vaardigheden als componist geleverd. Alle bekende thema’s uit de geschiedenis van de Bond-muziek, met natuurlijk op tal van momenten daarin verwerkt het thema van John Barry (officieel staat dat thema nog altijd op de componist van de eerste Bond-score, Monty Norman). Heb je bij andere filmmuziek van Zimmer nog weleens het gevoel dat het er allemaal wel erg digk bovenop ligt, en misschien wat al te bombastisch is, dat is bij de muziek van No time to die zeker niet het geval - natuurlijk gaat het af en toe flink te keer, maar dat hoort bij de actie van de film. Op de gevoeliger momenten is wat Zimmer ervan weet te maken ook echt gevoelig en melodieus. En dat hoor je eigenlijk nog des te beter als je de film gezien hebt en daarna met je ogen dicht naar de muziek gaat luisteren. 1. Gun Barrel 2. Matera 4. Square Escape 6. Not what I expected 7. What have you done? 8. Shouldn’t we get to know each other first 9. Cuba chase 10. Back to MI6 13. Home 14. Norway chase 20. Final Ascent

Muziek van Matteo Curallo bij de film Here we are (Israël 2020). Drama van Nir Bergman over een Israëlische kunstenaar Aharon, die zijn carrière heeft opgegeven om fulltime te kunnen zorgen voor zijn zoon Uri, een twintiger met een autistische stoornis. Uri’s moeder, Aharons ex, heeft echter wettelijk laten bepalen dat Uri begeleid moet gaan wonen. Om het afscheid te ontlopen besluit Aharon impulsief met Uri op reis te gaan. De prachtige muziek bij deze film is van de Italiaanse componist en musicus Matteo Curallo, die eerder al muziek voor theatervoorstellingen schreef, waarmee hij ook een aantal prijzen won; hij droeg ook nog bij aan de albums van verschillende andere Italiaanse artiesten, èn hij schreef de muziek voor commercials, onder andere voor Heineken. Filmmuziek schreef hij onder meer ook al voor Evil Things (2012) en Io, Leonardo (2019). En nu dus voor Here We Are. 1. A Sweet Little Joy 3’03” 2. Forgotten Feelings - We Go 2’03” 3. Deep Inside - Departing 2’44” 4. The Father and the Kid - Part II 1’27” 5. Forgotten Feelings - We stay 1’01” 6. Deep Inside - In A Flipbook 1’51” 7. Here We Are 1’59” 8. Life Goes By 2’36”

Muziek bij de film De Veroordeling uit 2021 van Sander Burger. De veroordeling is eind september de grote winnaar geworden van het Gouden Kalveren Gala. De film won zowel in de categorieën beste film, beste hoofdrol (Fedja van Huêt), beste scenario en beste bijrol (Yorick van Wageningen). De veroordeling is een ijzersterke reconstructie van de nasleep van de beruchte Deventer moordzaak uit 1999, toen de weduwe Wittenberg door wurging en vijf messteken in haar borst om het leven werd gebracht. Het verhaal wordt verteld vanuit het perspectief van Netwerk-journalist Bas Haan (Fedja van Huêt), die eerst overtuigd is van de onschuld van haar al veroordeelde financieel adviseur Ernest Louwes (Mark Kraan), dan van diens schuld, en zich vervolgens inzet voor klusjesman Michaël de Jong (Yorick van Wageningen,), die door vox populist Maurice de Hond – ten onrechte – wordt aangewezen als dader. De muziek werd gemaakt door Jorrit Kleijnen, Jacob Meijer, en Alexander Reumers. Componist Jorrit Kleijnen uit Kerkrade is ook bekend van het duo HAEVN. 1. Uitvaart Wittenberg 2’22 6. Op vrije voeten 1’44 8. Eerste dag van de herzieningszaak 1’37 14. Off the record 0’35 15. De klusjesman 0’57 18. Factchecking 1’28 19. Een incompleet dagboek 9’04 (fragment) 25. De klusjesman wil praten 1’26 29. Het graf gaat open 3’08 31. De wereld draait door 3’38 32. Eindcredits 3’39

Muziek van Hans Zimmer bij de film Dune, een actiefilm van Denis Villeneuve. Een zo te zien eindelijk geslaagde poging om het boek van Frank Herbert te verfilmen. Eerdere pogingen van onder meer notabene David Lynch flopten grotelijks. De film speelt zich af in het jaar 10191 en om uit te leggen hoe de verhoudingen in het heelal dan liggen heb je een heel boek nodig (dat van Frank Herbert dus, uit 1965) of twee films, want regisseur Villeneuve is met deze film pas op de helft van het boek. Dune heet namelijk eigenlijk Dune Part 1 en gaat over de queeste van de adellijke Paul Atreides (prima rol van Timothée Chalamet), die het op woestijnplaneet Arrakis onder meer moet opnemen tegen troepen van de intergalactische keizer en gigantische zandwormen. Dune balanceert continu op het randje van indrukwekkend en potsierlijk, gaat daar een enkele keer ook overheen, maar verveelt geen seconde (van de ruim tweeënhalf uur) en is adembenemend mooi gefilmd. De beelden van Arrakis - onder meer geschoten in de woestijn van Jordanië - zijn geregeld adembenemend, vooral wanneer de enorme ‘zandwormen’ opdoemen uit de eindeloze zandvlakten. Villeneuve weet als geen ander hoe hij het dystopische betoverend kan maken, waardoor Dune als cinematografisch spektakelstuk regelmatig de zintuigen prikkelt. Volgens cinema.nl neemt componist Hans Zimmer dat iets te letterlijk, want zijn score is volgens de recensent dusdanig bombastisch dat oordopjes geen overbodige luxe zijn. Zimmer is inmiddels een van de meest productieve en zeker een van de meest succesvolle filmcomponisten van dit moment. Wat opvalt is het wat ik maar even noem verticale karakter van de muziek: melodieën spelen veel minder een rol dan een herkenbare sound, het gaat meer om het neerzetten van een sfeer, het oproepen van een bepaalde emotie zo je wilt. Hypnotiserend is de muziek zeker, en de productie laat horen dat we hier de traditionele klank van het klassieke orkest ver achter ons gelaten hebben, alles is onderdeel van het totale sounddesign van de film. 2. Herald of the Change 5’01” 3. Bene Gesserit 3’54” 4. Gom Jabbar 2’00” 9. Visions of Chani 4’27” 10. Night on Arrakis 5’03” 14. Blood for Blood 2’29” 15. The Fall 2’32” 17. Sanctuary 1’50” 21. Stillsuits 5’31”

Muziek van Ludovico Einaudi bij de film The Father, een drama van de Franse regisseur Florian Zeller, die zijn succesvolle toneelstuk Le père tot dit Engelstalige drama bewerkte. Anthony Hopkins speelt de dementerende Anthony, die de grip op zijn leven verliest in een Londens appartement. In de loop van de film wordt gaandeweg alle logica losgelaten, zodat de kijker wordt meegenomen in Anthony’s verwarring. Dat heeft een beklemmend effect, maar maakt de film ook diffuus en wat afstandelijk. Hopkins’ met een Oscar bekroonde acteren is evenwel groots, en hij krijgt mooi tegenspel van onder andere Olivia Colman. De muziek is van de uiterst succesvolle Italiaanse componist Ludovico Einaudi, van wie delen zijn genomen uit eerder uitgebracht werk. Ludovico Einaudi (Turijn, 23 november 1955) is een Italiaans pianist en componist van eigentijdse klassieke muziek. Hij studeerde onder meer bij Luciano Berio, maar in de jaren ’80 vond hij een eigen stijl die veel eenvoudiger van structuur en klank is dan de muziek van zijn leermeester. Veel van zijn muziek is gebruikt in films, zoals de beroemde film Intouchables uit 2011. en hoewel Einaudi niet tot een bepaald genre gerekend wil worden, noemt men hem vaak een minimalist. 1. Cold Wind Var. 2 - Day 4 5’14” 3. Low Mist Var. 2 - Day 1 5’43” 4. Low Mist Var. 1 - Day 5 4’41” 5. My Journey - Film version for ‘The Father’ 3’52”

Muziek van Emilie Levienaise-Farrouch bij de film De Slag om de Schelde, een oorlogsfilm van Matthijs van Heijningen jr. De muziek van Emilie Levienaise-Farrouch kun je goed horen als èchte filmmuziek: ondersteunend bij de beelden, met een ingehouden spanning, maar zonder op de voorgrond te treden. Een groots opgezette film over een enigszins vergeten hoofdstuk uit de Tweede Wereldoorlog. Het scenario van Paula van der Oest volgt drie jonge personages: een Zeeuws verzetsmeisje, een Nederlandse nazi en een Britse piloot. Door de constante perspectiefwisselingen duurt het even voor de film op gang komt, maar de toon is aangenaam genuanceerd en onsentimenteel. Regisseur Van Heijningen voert de spanning vaardig op en focust meer op persoonlijk drama dan groot spektakel, wat vooral goed uitpakt in de bloedstollende finale. Emilie Levienaise-Farrouch is Frans, maar woont en werkt in Londen. Naast haar werk als filmcomponiste is ze ook actief betrokken bij diverse projecten met beeldend kunstenaars: video-installaties en VR-installaties. Inmiddels werkt ze aan haar derde eigen album, na ‘Like Water Through the Sand’ (2015) en ‘Epoques’ (2018). 1. Mad Tuesday 2. Planes over Holland 4. Goodbye Dirk 8. Execution 10. NIght in the Reeds 12. Defeat 13. Janna 16. Liberation 17. Goodbye Dirk - End Credits Version