Het Spoor Terug
De Rode Jonker 2
Het Spoor Terug
07-08-1988
De Rode Jonker 2
Laatste deel van een tweedelig portret van de socialist Marinus van der Goes van Naters, jurist, voormalig Kamerlid voor de SDAP, oud-fractievoorzitter van de PvdA, oud-lid van het Europees Parlement, pleitbezorger van Europese integratie, zorg voor het milieu, natuurbehoud en ontwikkelingssamenwerking.
Van der Goes van Naters schreef o.a. het proefschrift 'Het Staatsbeeld der Sociaaldemocratie' en zijn autobiografie 'Met en tegen de Tijd' (1980).
Interview met Van der Goes van Naters over zijn leven met zijn echtgenote Anneke van der Plaats in Nijmegen en later in Heerlen. Hij spreekt over zijn levenslange vriendschap met An en Wim Thomassen, zijn verkiezing in 1937 tot lid van de Tweede Kamer voor de SDAP, over de Tweede Wereldoorlog en de internering in diverse gijzelaarskampen o.a. te Buchenwald, over zijn conflict in 1951 met de PvdA over het beleid t.a.v. Nieuw-Guinea, zijn lidmaatschap van het Europees Parlement en over zijn functie van gasthoogleraar Recht en Sociologie aan de Universiteit van Rwanda van 1970 tot 1973.
Beschrijving
In deze tweede uitzending gaan we naar Nijmegen, waar Anneke van der Plaats en Marinus van der Goes na beider doctoraalexamen gaan wonen. Hij gaat werken op het kantoor van zijn vader en zij leidt cursussen en kampen van de AJC. Dan verhuizen ze naar Heerlen om te werken als raadgever van de 'Moderne' vakbond en hij vindt er de machtige mijndirecties en kerkelijke machthebbers tegenover zich. Voor de socialistische mijnwerkerskinderen helpt hij de Neutrale Scholen oprichten om de jeugd voor het socialisme te winnen, An en Wim Thomassen worden er onderwijzer, en dit vormt het begin van een levenslange vriendschap. In 1937 wordt Van der Goes gekozen in de kamer voor de SDAP. In zijn maidenspeech waarschuwt hij tegen het opdringende rechtse extremisme. De nationaalsocialisten zijn dat in 1941 niet vergeten en met andere vooraanstaande Nederlanders gaat hij als gijzelaar naar Buchenwald en later naar St. Michielsgestel. Na de oorlog wordt Van der Goes fractievoorzitter van de PvdA. Hij overleeft het moeilijke dekolonisatieproces van Nederlands-Indië voor een groot deel, maar struikelt tenslotte over de kwestie Nieuw-Guinea. Een interview aan het persagentschap Aneta over een snelle oplossing voor het Nieuw-Guinea conflict wordt hem kwalijk genomen. Hij zou teveel als eenling opereren zonder fractie en partijbestuur te raadplegen. Van der Goes treedt af als fractievoorzitter. Hij blijft Kamerlid en wordt lid van het Europees Parlement. Ook na zijn pensionering blijft hij actief en biedt aan in Rwanda jonge juristen van zijn kennis te laten profiteren.