Andere Tijden: Op de vuist in Dachau
8 september 1968. Op deze dag wordt het monument onthuld ter nagedachtenis aan de meer dan 30.000 gevangenen die in Dachau zijn gestorven aan ziekte, honger en uitputting. Honderden oud-gevangenen zijn aanwezig om de doden te eren. Maar ook veel hoogwaardigheidsbekleders, waaronder Prins Bernhard. Namens de Duitse regering spreekt Klaus Schütz, de toenmalige burgemeester van Berlijn. Maar de ceremonie wordt ruw verstoord: een groep studenten heft spreekkoren aan. Pisnijdig zijn de oud-gevangenen daarover; het is een al te pijnlijke ontheiliging van de plek. Sommigen zijn zo kwaad dat ze de ordeverstoorders zelfs te lijf gaan. Geen enkel begrip kunnen ze opbrengen voor ‘die lummels’, een enkeling denkt dat het om neo-nazi’s gaat. De studenten demonstreren echter – geheel in de traditie van de jaren ’60 - tegen de aanwezigheid van NAVO-militairen bij de plechtigheid. Daarnaast is hun gram gericht tegen Burgemeester Schütz: hij had een jaar eerder zijn politiekorps opdracht gegeven hard op te treden tegen een grote demonstratie in zijn stad waarbij één van de studenten, Benno Ohnesorg, door politiekogels om het leven kwam. In Andere Tijden betrokkenen over deze merkwaardige en tragische gebeurtenis: totale kortsluiting tussen twee generaties anti-fascisten.