toegift

Een leuk boek dat ik laatst las was de biografie van Lodewijk XIV door André Maurois. Het geeft een totaal onverwachte kijk op het leven van de Zonnekoning. Doorgaans krijgen we vooral het beeld voorgeschoteld van een louter op pracht en praal beluste vorst die ten koste van zijn volk enorme geldsommen uitgaf aan zijn eigen paleis en tuin in Versailles. Deze biografie toont de Zonnekoning als een uitermate plichtgetrouwe en hard werkende vorst die de regering in lange werkdagen daadwerkelijk voorzat, die zijn paleis en tuin voortdurend voor het grote publiek openstelde, daar ook fantastische feesten gaf, en zich ook dagelijks als vorst temidden van zijn volk in de tuinen liet zien. Ook opmerkelijk is dat zijn minister van financiën, Jean-Baptiste Colbert – die zijn hele leven er voor streed om het uitgavenpatroon van Lodewijk XIV binnen de perken te houden – op het eind van zijn leven tot de conclusie kwam dat de bouw van Versailles in al zijn extravagantie per saldo de Franse economie en nijverheid veel meer opgeleverd had dan dat de kosten ervan bedroegen. Nog los van het politieke aanzien dat de Franse staat ermee in het buitenland had gewonnen. Heel even – als een guilty pleasure van de Rijksbouwmeester – een ander geluid in onze cultuur waar sober en doelmatig als hoogst haalbare doel geldt. 

Ik vind een favoriet boek aanraden echt vreselijk. Alsof ik tussen mijn kinderen moet kiezen. Hier mijn kinderen, verdiep je en kies zelf:

• Primo Levi - Het respijt
• Giorgio Agamben - Wat er overblijft van Auschwitz
• Tove Ditlevsen - Afhankelijkheid
• Claire Castillon - Insect

Dit was het eerste van alle boeken die ik las van Lisa See. Het greep me onmiddellijk omdat we een prachtig beeld geeft van een heel andere cultuur, van de gebruiken en het leven aldaar. Haar andere boeken schetsen eveneens op een uitmuntende wijze het leven in China, en dan met name van de vrouw. Het toont de positie waarin zij verkeren, de hardheid die ze meemaken en de onderschikte positie waarin ze zitten. Tegelijkertijd toont het hoe ze zich aanpassen en sterk houden, en eigen gebruiken ontwikkelen. Het mooie van deze boeken is dat ze een prachtig historisch perspectief geven en geschreven zijn door iemand die het Chinese leven kent omdat ze er opgeroeid is. Dergelijke boeken raad ik zeer aan, ook omdat ze helpen te begrijpen waarom andere volkeren zijn zoals ze zijn.

Dit boek uit 1992 van de Amerikaanse dichter en psychoanalyticus Clarissa Pinkola Estés ligt altijd op mijn nachtkastje. Het gaat over mythes en vrouwen. Over hoe vrouwen elkaar van generatie op generatie hebben geleerd over het leven, de liefde, de verleidingen. Over hoe je een mooi en volwaardig mens wordt. Over luisteren naar je intuïtie. Mensen zijn zoveel meer dan dat we laten zien. We willen alles vastpakken en delen en daardoor verliezen we de magie. In het boek worden magische verhalen verteld en lessen overgedragen. Dat wat wij magie noemen ligt heel dicht bij de realiteit.

Het hoofdkussenboek is een van de oudste romans uit de wereldliteratuur. De beroemde hofdame bezat, zoals meer hofdames, notitieboeken en bewaarde die in het laatje van haar houten hoofdsteun. Met haar schitterende observaties brengt ze het feodale Japan van duizend jaar geleden tot leven: een samenleving die ondanks de ingewikkelde omgangsvormen heel wat overzichtelijker was dan ons hedendaagse Nederland. Een rustige wereld, met vier vaste seizoenen, waarin geen plaats is voor gejaagdheid, maar wel voor rust. Ze inspireert tot kijken, observeren, nadenken, lezen en ja: tot schrijven. Dit boek roept iedereen die lekker in een leeshoekje even ontsnappen wil naar een andere tijd, voor ontspanning. Mooi boek om cadeau te geven of krijgen. Want dat is Het hoofdkussenboek van Sei Shōnagon: een cadeau.

Ontroerende biografie van balletdanseres Olga de Haas, de ster van Het Nationale Ballet. Haar gracieuze lichaam ging buiten het podium kapot door anorexia en drank. De prima ballerina werd slechts 33 jaar.