Andrea Maier (Aurich, Duitsland, 1978) is de jongste hoogleraar interne geneeskunde van Nederland.

Haar ouders begonnen, na een uiteindelijk geslaagde vluchtpoging van haar vader uit de voormalige DDR, een huisartsenpraktijk in West-Duitsland.  

Na haar studie en een summa cum laude promotie in de geneeskunde in Lübeck kwam Maier in 2003 naar Nederland. Daar zette ze haar razendsnelle opmars in de wetenschap voort. Aan het Leids Universitair Medisch Centrum specialiseert ze zich in de interne geneeskunde en ouderengeneeskunde en doet ze een tweede promotieonderzoek naar celveroudering. In 2012 werd Maier hoofd van de sectie ouderengeneeskunde en gerontologie en hoogleraar aan het VU Medisch Centrum in Amsterdam. Sinds het begin van 2016 verdeelt Andrea Maier haar tijd tussen Nederland, waar ze werkt aan de Vrije Universiteit, en Australië, de Universiteit van Melbourne en het Royal Melbourne Hospital. Ze vliegt de wereld over om te spreken over haar vakgebied.

ouderdomscellen

Als wetenschapper is Andrea Maier geïnteresseerd in de mechanismen van veroudering. Waarom takelen we af? Het antwoord is te vinden op celniveau. Experimenten met muizen laten zien dat het weghalen van ouderdomscellen spectaculaire resultaten geeft voor de levensverwachting en de gezondheid van de muis. En wat als we deze ouderdomscellen ook bij de mens kunnen verwijderen?

Maier stelt dat we ouderdom in de toekomst niet als iets onvermijdelijks zullen zien, maar dat we het als een ziekte gaan benaderen. Ze vraagt zich af wat deze inzichten voor de toekomst van de mens betekenen. Worden we straks, met gezonde cellen, allemaal 130 jaar oud? Dan zijn we straks op onze pensioendatum nog maar op de helft van ons leven! Wat betekent dat voor onszelf, maar ook voor de mensen om ons heen?

In Zomergasten wil Andrea Maier ons anders laten kijken naar veroudering en naar oudere mensen. Want aan ouderdom kleven grote vooroordelen die zij met liefde bestrijdt. Maier: 'Veroudering is "hot" en tegelijkertijd wordt er heel moeilijk over gedaan. In Zomergasten wil ik een genuanceerd beeld van veroudering schetsen en tegelijkertijd de spectaculaire ontwikkelingen op dit terrein tonen.'