In het fragment volgt Varda een dakloze man die een doctoraat in de biologie blijkt te hebben. Overdag struint hij de Parijse markten af op zoek naar restjes groenten en verkoopt hij op Gare Montparnasse de daklozenkrant. ’s Avonds leert hij immigranten lezen en schrijven.
‘ Volgens een oude Franse wet hebben sprokkelaars het recht om de overblijfselen van oogsten te rapen en voor eigen gebruik aan te wenden of door te verkopen. Gewapend met een handzame digitale camera trok de 72-jarige Varda de Franse paden en lanen in om een aantal verzamelaars te interviewen. Het resultaat is een bespiegelende kijk op de waarde, en soms schoonheid, van dingen. Filmtitel refereert aan het olieverfdoek Des glaneuses (‘Arenleessters’) uit 1857 van Jean-François Millet; Varda zelf is de glaneuse, sprokkelaarster van beelden en momenten.’