Van de Pavert in Vrij Nederland: ‘Ik ging eropuit, documentair filmen. Met drugs op naar de EO-jongerendag, en maar kijken wat er gebeurt. Af en toe wilde ik daar iets van laten zien, en omdat je mensen geen twee uur ruw materiaal kunt voorschotelen, ben ik erin gaan knippen. Dat was dé eyeopener voor mij. Ik werd meteen gegrepen door de mogelijkheden van montage. Hoe één frame meer of minder het verschil kan maken, wat er gebeurt als je ergens een muziekje onder zet, of ondertitels.’