Helaas was de uitzending met Beatrice de Graaf slechts 10 dagen on demand beschikbaar en is het niet meer mogelijk om de uitzending te zien. Dit in verband met de rechten van de fragmenten.
Beatrice de Graaf - hoogleraar conflict en veiligheid - is de derde zomergast van dit jaar.
zomergasten uitzending met beatrice de graaf niet meer beschikbaar
biobea
Beatrice de Graaf (Putten, 1976) studeerde geschiedenis en Duits. Promoveerde op een proefschrift over de relatie tussen ddr, vredesbeweging en Nederlandse kerken. Sinds 2007 hoogleraar Conflict en veiligheid in historisch perspectief aan de Universiteit Leiden, Centre for Terrorism and Counterterrorism. Haar recentste boek is Gevaarlijke vrouwen (2012), met portretten van tien vrouwelijke terreurverdachten, onder wie Ulrike Meinhof, Angela Davis, Tanja Nijmeijer en Abida K. (de vrouw van Samir A.).
terrorisme: griezelig, maar echt een issue in nederland?
wat is er uniek aan haar?
‘Ze is aardig, maar schrikt sommigen af. Een vergadering met haar erbij is altijd spannend. Ze discussieert fel, poneert stevige stellingen, vaak om achter iemands opvattingen te komen. De nuances komen later. Ze zoekt de scherpe kantjes op. Ze is bijzonder intelligent en heeft een ongekende werkdrift. Toen ze zwanger was en twee kinderen kreeg, was ze productiever dan ooit en lag ze met de terrorismeboeken in bed.’
Jouke de Vries (decaan Universiteit Leiden)
‘Ze is rebels. Ze was er eens op aangesproken dat je in de rechtszaal onder een toga gepast schoeisel dient te dragen: zwart en met een niet al te hoge hak. De keer daarop droeg ze roze pumps.’
Bibi van Ginkel (o.a. Clingendael, Centre for Terrorism and Counterterrorism)
onvervalste puttenaar
‘Puttenaren zijn nuchtere mensen: hard werken, niet zeuren, ambitieus en bescheiden. Dat is Beatrice ten voeten uit. Ze is het prototype van de ambitieuze Puttenaar die gaat studeren en blijft hangen in het westen. Naarmate mensen ouder worden, keren ze vaak terug. Beatrice ook, ze heeft me toevertrouwd weer in Putten te willen wonen. Ze is bezig met een boek over spraakmakende en toonaangevende Puttenaren uit de geschiedenis – ze is bovengemiddeld geïnteresseerd in het verleden van de eigen gemeenschap. Dat heeft ze met de paplepel ingegoten gekregen. Haar vader, voormalig wethouder in de gemeente, is dat ook.’
Henk Lambooij (SGP, burgemeester van Putten)
hoe is de graaf in de kerk?
‘Actief. Ze is een van de acht mensen die onze 600 gemeenteleden een bezoek brengen voor persoonlijke aandacht en zorg. Zij en haar partner Roland hebben een open huis, mensen die er even doorheen zitten, kunnen daar terecht en worden opgevangen – vaak een van de vele homo’s die bij ons in de kerk zitten, wiens relatie bijvoorbeeld net uit is. Die opvang gebeurt op haar eigen initiatief, ze heeft oog voor mensen. Ze is naturel en niet opgepept. Ze is publiek bekend, maar voor ons gewoon Beatrice. Ze treedt iedereen onbevangen tegemoet. Ook terroristen en criminelen; ja, waarom niet? Die kunnen heel aardig zijn. Iedere zondagochtend zit zij met haar man en drie kinderen in de kerk, soms speelt ze ’s middags piano tijdens ons middagdienst. Hoe ze dat allemaal fikst, ik heb geen idee.’
Andries Zoutendijk (ruim tien jaar haar dominee in Utrecht)
'via achterdeurtjes binnenkomen'
‘De wijze waarop ze mensen weet in te pakken, is verbluffend. Ik heb een presentatie van haar meegemaakt met de toenmalige ministers Ter Horst en Hirsch-Ballin. Zelden heb ik een wetenschapper zoveel invloed zien uitoefenen op het denken van bewindslieden. Haar verhaal: hoe een staat reageert op terroristische dreiging of vermeend terrorisme beïnvloedt de ontwikkeling van terrorisme. Er is subtiliteit vereist. Er zijn veel wetenschappers die bij makkelijk toegankelijke informatie blijven. Beatrice niet: ze duikt archieven in, weet via achterdeurtjes binnen te komen en gaat met iedereen gesprekken aan.’
Paul Abels (plv. directeur Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding en Veiligheid)
Is haar werk belangrijk?
‘Ja, zij laat een eigen, kritisch geluid horen. In de mediahype rondom Tanja
Nijmeijer, die werd afgeschilderd als een blonde, naïeve knuffelterrorist, sprak zij zich uit dat het wel een gevaarlijke vrouw is. Academici zijn sceptisch tegenover mediaoptredens: je moet voor journalisten met een uitgekleed en ongenuanceerd verhaal komen en daar zijn ze niet van. Maar De Graaf mengt zich in het publieke debat en doet dat goed. Door beleidsmakers erop te wijzen dat wat een staat uitdraagt belangrijk kan zijn als het gaat om terrorismebestrijding. De eerste stap in deradicalisering van een vermeend terrorist kan een goede behandeling tijdens de rechtszaak of in een gevangenis zijn.’
Bibi van Ginkel
‘Terrorisme is een groot en abstract begrip, maar zij kan het terugbrengen naar het niveau van de wijkagent die je beter niet kunt wegbezuinigen, omdat hij mensen in het vizier houdt die anders wellicht geïsoleerd raken en radicaliseren. Ze is kritisch, ook op de uitzendingen van onze militairen – mijn werk. Ze is erg no-nonsense. Het woord diplomatiek is niet op haar van toepassing.’
Angelien Eijsink, defensiewoordvoerder PvdA in de Tweede Kamer
‘Ze onderzoekt het huidige beleid en koppelt dat aan historische kennis. Daardoor komt ze tot nieuwe inzichten. Haar historische benadering relativeert de hypeachtige toestand rondom terrorisme.’
Jouke de Vries
‘Haar theorieën zijn niet per se nieuw, maar het is knap hoe ze die op een gevatte, prikkelende en aansprekende manier weet te beschrijven. Ze durft te provoceren en maatschappelijk debat te ontketenen.’
Monica den Boer (o.a. vicevoorzitter Clingendael, decaan Politieacademie)
beatrice de Graaf over haar tien gevaarlijke vrouwen:
‘Het zijn vrouwen die door hun radicale keuzes tegen de stroom in, en in het geval van Abida geïnspireerd door geloof en engagement, de moeilijkste weg kiezen. Omdat ik wetenschapper was, kreeg ik toegang. Voor journalisten is het lastig, mensen zijn terecht bang dat nuances verloren gaan die je in onderzoek wel aan kunt brengen. ’