Gelukkig weet Gulliver het conflict te slechten: hij stelt voor de twee volksliederen ‘Forever’ en ‘Faithful’ samen te voegen tot ‘Faithful Forever’, en daar het huwelijkslied van te maken. Ralph Rainger (muziek) en Leo Robin (tekst) verdienden een Oscarnominatie met ‘Faithful Forever’.
Travels into Several Remote Nations of the World, in Four Parts. By Lemuel Gulliver, First a Surgeon, and then a Captain of Several Ships.
In Jonathan Swifts origineel uit 1726 gaat het conflict niet over een huwelijkslied, maar over hoe je het beste een gekookt ei kunt tikken. De ‘big-endians’ doen dit het liefst aan de brede kant van het ei, de ‘little-endians’ tikken aan de smalle kant. Swift parodieerde hiermee de religieuze strijd tussen katholieken en protestanten in Engeland.
Na zijn bezoek aan Lilliput komt Gulliver in Swifts verhaal op nog meer wonderlijke plekken terecht. Na Lilliput gaat hij naar Brobdingnag, waar de inwoners 12 keer zo groot zijn als Gulliver: precies tegenovergesteld aan Lilliput. Daarna bezoekt hij het vliegende eiland Laputa, en bereikt via Balnibarbi, Japan en Glubbdubdrib (waar hij tovenaars en geesten van historische figuren ontmoet) het land Luggnagg, waar de onsterfelijke Struldbruggs leven. Tot slot verblijft hij een tijdje in het land van de Houyhnhnms, paarden die heersen over de mensachtige Yahoos.
Gulliver’s Travels was een parodie op het in de tijd van de grote ontdekkingsreizen zeer populaire genre van de reisverhalen. Doordat er nieuwe landen en werelddelen ontdekt werden, waren de Europeanen gedwongen om na te denken over hun positie in de wereld. Ook bevatte Gulliver’s Travels politieke satire, zoals te zien aan het conflict tussen Lilliput en Blefuscu.
The New York Times ziet in de animatieversie uit 1939 ook een parallel met de politieke situatie van destijds: 'De Gulliver van de Fleischers is een Amerikaanse schipbreukeling die aanspoelt in een miniatuurwereld die veel lijkt op het politieke landschap van Europa aan het eind van de jaren 30. De curieus onbekwame heerser van Lilliput is in oorlog met de bombastische, dictatoriale Koning Bombo van Blefuscu. De machtige Amerikaan kijkt neer op dit gekibbel, terwijl hij probeert te besluiten wanneer en of hij tussenbeide zal komen.' (The New York Times, 8 maart 2009)
Lees Gulliver's Travels door Jonathan Swift bij The Gutenberg Project.
De zangstem van Princess Glory is Jessica Dragonette (1900-1980), een van de eerste mensen die op televisie verscheen toen ze in 1928 een liedje zong in een experimentele uitzending. Tijdens de Tweede Wereldoorlog zong ze voor het Amerikaanse leger. De stem van David is van Lanny Ross (1906-1988), die nog in drie andere Paramount films voorkomt.
Lemuel Gulliver wordt vertolkt door radiopresentator en stemacteur Sam Parker. Het oorspronkelijke idee van de Fleischers was om hun figuur Popeye de hoofdrol van Gulliver te laten spelen. Toen dit niet doorging selecteerden ze Parker bij een auditie (Popeye's stem (acteur Jack Mercer (1910-1984)) komt overigens wel terug in de film als King Little, de vader van Princess Glory).
Sam Parker sprak niet alleen Gullivers stem in, maar stond ook model voor zijn lichaam en bewegingen. Om Gulliver in beeld te brengen gebruikten de Fleischers een door henzelf uitgevonden animatietechniek. De rotoscoop – al in 1915 uitgevonden door Max Fleischer – legt de bewegingen van een acteur vast en projecteert die frame voor frame op de tekentafel. Door die beelden over te nemen, creëer je in de animatie een realistische menselijke beweging.
Tegenwoordig bestaan er ook digitale rotoscopen. Bekijk hier een YouTube filmpje dat uitlegt hoe de techniek werkt.
Fleischer en Disney
De broers Max, Dave en Lou Fleischer richtten in 1921 de Fleischer Studio’s op. Ze waren pioniers op animatiegebied en maakten al in 1925 de eerste tekenfilms met geluid. Ze ontwikkelden de populaire tekenfilmfiguren Betty Boop en Popeye en werden daarmee de belangrijkste concurrenten van Disney in de jaren '30. Uit een stemming van bioscopen in 1935 bleek zelfs dat Popeye toen populairder was dan Mickey Mouse.
Maar rivaal Disney was de Fleischers voor, door in 1937 met de eerste avondvullende tekenfilm te komen: Snow White and the Seven Dwarfs. De Fleischer Studio’s kwamen in 1939 met Gulliver als antwoord, maar het grote succes bleef uit. Toen de volgende lange film van de Fleischers, Mr. Bug Goes to Town (1941) flopte, werd Fleischer Studio’s overgekocht door Paramount. De broers kwamen op straat te staan en gingen ieder hun eigen weg.
Omdat de copyrights sindsdien nooit verlengd zijn, zijn de Fleischer-films rechtenvrij. Veel van de animatiefilms zijn online te zien, waaronder ook hun beroemde Superman-tekenfilms van begin jaren '40.
Bekijk tekenfilms van de gebroeders Fleischer in the Internet Archive of op YouTube.