De documentaire werd onder de Nederlandse titel Verschrikkelijk mooi in 1998 uitgezonden door de IKON. Naast Alison Lapper vertellen enkele andere mensen met een lichamelijke afwijking over hun leven, waaronder:
Ulrich, 24 jaar, heeft verkorte benen en een hand met drie vingers. Zijn droom: de Mount Everest beklimmen als eerste gehandicapte.
Christi, 22 jaar heeft craniosynostose (vergroeiing van de schedelnaden), vergroeide vingers en tenen en uitpuilende ogen.
De portretten worden afgewisseld met commentaar van de Engelse acteur Nabil Shaban, die vertelt hoe gedurende de geschiedenis – van de oudheid tot nu – werd omgegaan met lichamelijke afwijkingen. Shaban heeft zelf osteogenesis imperfecta (‘broze bottenziekte’) en zit in een rolstoel. Hij is een van de oprichters van Graeae, een professioneel theatergezelschap dat bestaat uit gehandicapte acteurs.
Shaban heeft meerdere documentaires over lichamelijke beperkingen gemaakt, waaronder Skin Horse (1983) over gehandicapten en seksualiteit, The Fifth Gospel (1990) over de relatie tussen het christelijke geloof en lichamelijke afwijkingen, en Without Walls: Supercrips and Rejects (1996) over de beeldvorming van gehandicapten door Hollywood.
Allison Lapper is geboren zonder armen en met verkorte benen. Haar aandoening heet phocomelie. Door het middel softenon zijn eind jaren vijftig en begin jaren zestig duizenden baby's met deze afwijking geboren. Bij de Britse Alison Lapper (1965) is haar afwijking echter door een gril van de natuur ontstaan.
De eerste 19 jaar van haar leven leefde ze in instellingen, waar ze weinig liefdevol werd opgevoed. Daarna ontwikkelde ze haar artistieke talent verder en studeerde ze Fine Art aan de Universiteit van Brighton. Meer over Alison en haar werk als kunstenares is te vinden op de website van de Mouth and Foot Painting Artists.
In 2000 werd haar zoon Parys geboren, die wordt gevolgd in de jaarlijkse BBC-documentaire Child of Our Time - een 20 jaar durend project over 25 kinderen die zijn geboren rond de eeuwwisseling. In 2005 verscheen Alisons autobiografie My Life in My Hands (lees hier alvast een korte weergave). Over Alison zijn na Verschrikkelijk mooi nog twee documentaires gemaakt: Alison's Baby (2001) en Alison's Grote Geluk (2004). Beide zijn uitgezonden door de HUMAN.
Bevriende kunstenaar Marc Quinn (1964) beeldde Lapper naakt en hoogzwanger uit in wit Carrera marmer. Het 3 meter 55 hoge beeld riep controverse op: het zou te politiek correct zijn. 'Alison's beeld zou een nieuw model van vrouwelijk heldendom kunnen representeren', zei Quinn zelf over het beeld, dat tussen 2005 en 2007 op Trafalgar Square tussen mannelijke triomfbeelden stond. Lapper zelf noemde het beeld een 'modern tribute to femininity, disability and motherhood'.
Quinn schreef een boek, 'Fourth Plinth' over de totstandkoming en installaties van het beeld en de reacties die het opriep. The Fourth Plinth is een sokkel op Trafalgar Square die, na ruim een eeuw leeggestaan te hebben, nu ruimte biedt aan tijdelijke kunstwerken van verschillende kunstenaars.