In het fragment zien we de grot “Geissenklösterle” in het zuiden van Duitsland. Daar zijn zo’n 35.000 jaar oude delen van fluitjes, gemaakt van vogelbeenderen, gevonden. Experimenteel archeoloog Wulf Hein speelt, gehuld in een dierenvel, op zo’n gereconstrueerd fluitje een liedje voor

Werner Herzog's Cave of Forgotten Dreams

De documentaire uit 2010 handelt over de Grotte Chauvet Pont d'Arc. Deze grot werd in 1994 door wetenschappers ontdekt en bevat tekeningen van paarden, neushoorns en leeuwen van zo'n 32.000 jaar oud, twee keer ouder dan de grotten van Lascaux. Hoewel de grot alleen toegankelijk is voor wetenschappers, kreeg Herzog toch toestemming om er te filmen, zij het onder een aantal voorwaarden: hij mocht slechts vier uur per dag filmen gedurende zes dagen, met een kleine crew (een cameraman, geluidsman, assistent en Herzog zelf) en de gebruikte lampen mochten geen warmte afgeven. Eenmaal in de grot moest de crew over een smalle loopplank lopen en mocht niets aanraken.

Hoewel Herzog sceptisch tegenover het gebruik van 3D staat, is Cave of Forgotten Dreams in 3D uitgebracht om de ‘intenties van de grotkunstenaars te vangen’. Naast zijn opnames van de Grotte Chauvet Pont d’Arc praat Herzog in Cave of Forgotten Dreams met wetenschappers en gaat hij naar de Schwäbische Alb dat te zien is in het huidige fragment.


Wulf Hein: experimenteel archeoloog

De fluit waarop Wulf Hein in het fragment speelt is een replica van de fluit die in juni 2009 is gevonden in de Geißenklösterle in de Duitse regio Schwäbische Alb. De replica is gemaakt van vogelbot.