De woningen werden opgebouwd uit geprefabriceerde aluminium delen en konden daardoor makkelijk en snel gebouwd worden. Hoewel ontworpen voor massaproductie, werden er slechts drie prototypes gebouwd. De huizen bleken niet goedkoper dan lokaal gebouwde woningen en de industriële esthetiek werd door de conservatieve Franse kolonisten niet gewaardeerd. De Maisons Tropicales werden in 2000 verwijderd uit Afrika en keerden verwaarloosd terug naar Frankrijk, waar ze gerestaureerd werden. Na tentoongesteld te zijn in de VS en Europa (o.a. Tate Modern), werden ze verkocht voor miljoenen dollars, in groot contrast met hun oorspronkelijke functie en utopische maatschappelijke context.
De documentaire Maison Tropicale van Manthia Diawara uit 2008 is gebaseerd op het werk van de kunstenaar Angela Ferreira. Zij maakte een project over de Maison Tropicale woningen voor het Portugese Paviljoen op de 2007 Biënnale van Venetië. Door middel van interviews met Ferreira, de mensen die zij ontmoette in Congo en Niger en de voormalige eigenaren van de woningen onderzocht Diawara de betekenis van cultureel erfgoed en belichtte hij de problemen rond de Afrikaanse identiteit en kunst in het kader van het postkoloniale debat en de erfenis van het Modernisme. Je ziet het huis zelf pas aan het eind van de film, het is voor veel geld verkocht aan het westen en staat in New York.