Sinds de jaren '80 werkt Adelheid Roosen als theatermaakster en zo belandt ze ook in de film- en televisiewereld. In 1987 wordt ze docent spel aan de Amsterdamse Toneelschool en Kleinkunstacademie. Sinds 2000 is ze daar ook adviseur van de artistieke raad. In 2003 maakt ze het theaterstuk De Gesluierde Monologen, dat is geïnspireerd door De Vagina Monologen. De Gesluierde Monologen draait om islamitische vrouwen die praten over intimiteit en seksualiteit. In 2009 was Roosen een van de drie winnaars die de Amsterdamprijs voor de Kunst wonnen. In 2010 maakte Adelheid Roosen een documentaire over haar moeder, Mam. Deze film werd geselecteerd voor het International Documentary Festival in Amsterdam.
In Zomergasten praat Adelheid Roosen met Peter van Ingen over haar relatie met haar ouders, haar jeugd, het uiten van emoties, normen, waarachtigheid, openheid, het leren van het leven, het verband tussen psychische gesteldheid en ziekte, weerbaarheid en communicate, lotsbestemming en het verschil tussen Oosterse en Westerse filosofie. In conclusie komt een heel scala aan onderwerpen komt voorbij. Fragmenten uit onder andere Monty Python, Achterwerk in de Kast, Tom and Jerry, de documentaire Juliana de Hollande en een interview met Nelson Mandela.