Pieter Verhoeff studeerde in 1966 af aan de filmacademie. Hij werd bekend door zijn films Het Teken van het Beest - een verfilming van van het boek De houn sil om jim bylje van Rink van der Velde -, De Dream (1985) en Nynke (1987). Hij maakt ook documentaires. Zijn pseudo-documentaire Rudy Schokker huilt niet meer uit 1972, was de eerste film in Nederland van dit genre. Hij heeft 14 jaar voor de VPRO gewerkt.
De laatste film van Pieter Verhoeff is De Brief voor de Koning (2008), een verfilming van het gelijknamige boek van Tonke Dragt. Daarnaast is hij bekend als regisseur van Jiskefet. Pieter Verhoeff won in 1981 en in 1988 Gouden Kalveren, voor zijn films Het Teken van het Beest en Van Geluk Gesproken.
Over de rol van geschiedenis in zijn films zei hij het volgende:
Als de geschiedenis een rol speelt in mijn films dan staat hij niet op de voorgrond, maar vormt hij de arena voor de vertelling. Het gaat bij mij altijd om de relatie tussen mensen en samenleving. De samenleving oefent invloed uit op ieders leven, maar het omgekeerde is ook waar, want een ordinaire liefdesrelatie kan het begin zijn van een historische beweging.
Gedurende zijn Zomergasten-avond liet Pieter Verhoeff onder andere documentaires zien van Roelof Kiers, Cherry Duyns, Hans Keller en hemzelf. Verder waren er fragmenten uit VPRO-programma's als Machiavelli, Het Gat van Nederland, Berichten uit de Samenleving en de Van Oekel shows. Hij liet vooral fragmenten van de VPRO zien, omdat hij volgens hemzelf gevraagd werd omdat hij eerder die zomer had geopperd om herhalingen van bijzondere VPRO programma's met commentaar in de zomer te vertonen.
(Foto: cinema.nl)