Hedy d’Ancona

Una Giornata Particolare is een Italiaanse film van Ettore Scola uit 1977. De film speelt zich af op 8 mei 1939. De dag waarop een grote parade wordt gehouden omdat Hitler een bezoek aan Rome brengt. Tijdens deze parade vindt een bijzondere ontmoeting plaats tussen huisvrouw Antonietta (Sophia Loren) en haar homoseksuele buurman Gabriele (Marcello Mastroianni) die allebei de parade niet bijwonen.

De documentaire Zij moest eerst van Wibo van der Linde uit 1984 gaat over het stel Lucie en Rein van Bemmelen, die samen van plan zijn om uit het leven te stappen. In het fragment legt Rein hun beweegredenen uit. Ze willen tot het eind toe samen gelukkig zijn.

Op 31 augustus 2015 geeft bondskanselier Angela Merkel een persconferentie over de vluchtelingencrisis en de verantwoordelijkheid die Duitsland heeft om mensen in nood op te vangen. Angela Merkel spreekt hier voor het eerst de woorden ‘wir schaffen das’ uit. Merkel bespreekt de problemen die de vluchtelingencrisis met zich meebrengt en heeft het over de grondwaarden van Europa.

De jonge Israëlisch-Nederlandse filmmaakster Esther Hertog verbleef drie jaar met regelmaat in het Joodse settlement Hebron en daar bracht zij het Israëlisch-Arabisch conflict in beeld. Zij observeerde er het dagelijks leven: een mix van religie, soldaten, religieus gedreven kolonisten en hun spelende kinderen. In het fragment komen Israëlische jongetjes in beeld die al op jonge leeftijd hun afkeer van de Arabieren uiten.

Kijk de documentaire van Esther Hertog in zijn geheel.

De film L’Homme Qui Répare Les Femmes gaat over de Congolese gynaecoloog Denis Mukwege. Hij hielp duizenden vrouwen die in Congo het slachtoffer werden van seksueel geweld. Vaak waren hun geslachtsdelen beschadigd door de verkrachtingen. Mukwege heeft steungroepen voor vrouwen opgezet en spreekt op conferenties wereldleiders toe over het probleem van geweld tegen vrouwen en over de verantwoordelijkheid die mannen daarin hebben.   

Dit fragment komt uit de verfilming van de solo theatervoorstelling U bent mijn moeder van  Joop Admiraal. De acteur geeft in het stuk een persoonlijk beeld van het leven van zijn 80-jarige, demente moeder die hij iedere zondag in een tehuis te Delft bezoekt. Joop Admiraal speelt zowel zichzelf als zijn moeder. In 1992 werd hij voor deze voorstelling geprezen met de Louis d'Or.

In Atelierbezoek gaat een jonge Simon Vinkenoog op bezoek bij kunstenaar Aat Veldhoen. Veldhoen vertelt over de techniek van het etsen en hij maakt duidelijk waarom hij niet is aangesloten bij de contraprestatie, een regeling voor kunstsubsidies.

In Het scherpe oog van Aat Veldhoen is Veldhoen te zien in 2015. Hij loopt door het Rijksmuseum, kijkt naar zijn eigen prenten en vertelt dat hij nooit had gedacht dat zijn prenten ooit in het Rijksmuseum zouden hangen.