Meer dan twintig procent van de werkende mensen in het Westen heeft het idee dat wat ze doen helemaal geen zin heeft. Toch werken ze zich een ongeluk en verdienen samen miljarden. Waarom stoppen we niet gewoon met die bullshitbanen?

Het is nog erger: er zijn zelfs mensen die zeker weten dat hun werk niets bijdraagt. Soms gaan hun werkzaamheden in tegen al hun principes. Het is werk dat, als het niet zou worden gedaan, door niemand wordt gemist. De wereld zou er zelfs beter van worden, als het gewoon zou blijven liggen.

Is het fenomeen van de bullshitbanen ook in onze omgeving herkenbaar? Wat zijn de persoonlijke ervaringen? Of is die twintig procent wat overdreven en is het werken in (grote) organisaties wel altijd best zinvol omdat het bijdraagt aan het ‘product’ of ‘resultaat’ van het grotere geheel?

En hoe zit het buiten ons werk? Is dat ook ‘bullshit’ of zijn er voldoende mogelijkheden voor een zinvol bestaan?

Na het vertonen van de VPRO Tegenlichtdocumentaire ‘Mijn bullshitbaan’ zal Jan Gooren een korte inleiding houden over zijn persoonlijke ervaringen: “Het is niet zo dat ik een bullshitbaan had, in ieder geval was dat niet de reden waarom ik het roer in mijn carrière omgegooid heb. Vanuit mijn huidige professie (personal coach) heb ik wel regelmatig te maken met mensen in ’n bullshitbaan. Met name mensen die daarin vastlopen”.

Vervolgens gaan we over dit thema met elkaar in gesprek.