Ieder jaar worden meer dan 100 miljard nieuwe kledingstukken geproduceerd. Een derde daarvan wordt niet verkocht, nooit gedragen en versnipperd of verbrand. In de wereldwijde wedloop naar de snelste productie voor de laagste prijzen heeft de mode- en kledingindustrie zich ontwikkeld tot een duizelingwekkend systeem van Fast Fashion. Dat systeem is niet alleen gebaseerd op uitbuiting, maar ook verantwoordelijk voor 10% van de wereldwijde CO2 uitstoot. Hoe kunnen we de mode veranderen met behoud van het plezier? Gedreven door de markt spuwt de fast fashion draaimolen bijna wekelijks nieuwe collecties uit. De productietijd tussen de catwalks in Parijs, Londen en Milaan en de kledingrekken van de grote ketens als H&M en Zara is almaar korter. Mode is voor iedereen betaalbaar en bereikbaar geworden, maar we kopen veel te veel en de kledingindustrie vervuilt de planeet. De overschotten van geretourneerde en niet-verkochte kledingstukken hopen zich op. Zelfs Afrikaanse landen willen de afgedankte nieuwe kleding niet meer hebben, omdat het de interne productie verstoort. Elke seconde wordt wel ergens een vrachtwagen vol nieuwe textiel verbrand. Uit die molen stappen blijkt lastig, zowel voor consumenten als voor ontwerpers en producenten. Kan dit ook anders?