In de Tegenlicht aflevering 'Mijn stad is mijn hart' staat de superdiversiteit van de stad Rotterdam centraal. Twee derde van de jongeren daar heeft een migratieachtergrond. Voor velen is integratie een gepasseerd station. Ze streven naar gelijkheid en eisen hun plek op in de stad én instituties. Tegelijkertijd is er de dreigende gentrificatie, die als een donkere wolk boven Nederlandse steden hangt.

Stedelijke identificatie is in voor deze jongeren nabijer en daardoor inclusiever. Zij geven de voorkeur aan de dynamische stadscultuur die ruimte biedt voor nieuwe interpretaties van identiteit in de vorm van urban arts, activisme en sport. Vanuit de publieke ruimtes van de grote stad vormt een eigengereide voorhoede van cultuurmakers een groot deel van de identiteit van de hedendaagse grote stad. Met een zelfbewuste houding die soms schuurt met de perceptie van de ‘oude’ Nederlander in voorheen volledig witte wijken.

Hoe gaan de jonge zogenoemde bi-culturelen daarmee om? Voelen zij zich thuis of is de afstand met de Nederlanders groot? En hoe gaan de bi-culturele jongeren om met de verdringing op de huizenmarkt en de komst van hippe horecagelegenheden?

Tijdens de avond zoomen we in op de de Nijmeegse situatie. In Nijmegen heeft een kwart van de inwoners een niet-Nederlandse achtergrond. Spelen hier dezelfde vragen?