Al anderhalf jaar lang pompt ECB-voorzitter Mario Draghi iedere maand 80 miljard euro in de Europese economie. Met als doel: de economie weer laten groeien. Het merendeel van deze virtuele euro’s komen echter niet in de reële economie terecht, maar blijven als beleggingen, obligaties en leningen in het financiële systeem hangen. Wat voor een (politieke) machtspositie heeft het ECB verworven met deze experimentele vorm van kwantitatieve verruiming? Wanneer worden de grenzen van het huidige beleid bereikt (en met wat voor een gevolgen)? En welke alternatieve benaderingen zijn er voor het huidige economisch beleid te bedenken?