Schrijver en voormalig milieuactivist Paul Kingsnorth (1972) groeide op in het zuidoosten van Engeland. Als een van de kopstukken van de milieubeweging zette hij zich in om de natuur te beschermen en bereikte hij een groot internationaal publiek. Toen kwam hij tot inkeer. Hij viel van zijn geloof dat de mensheid de wereld kan redden. Tegenwoordig woont hij met zijn vrouw en twee kinderen in het westen van Ierland, waar hij boeken schrijft en cursussen organiseert.

Al vroeg stond Paul Kingsnorth op de barricades als natuurbeschermer. Kingsnorth verzette zich tegen de onstilbare honger van de globaliserende wereld naar meer land, grondstoffen en spullen. Langzamerhand veranderde de groene beweging en verloor Kingsnorth zijn hoop in het idee dat de mens de wereld kon redden. De groene beweging van nu ruilt in een overwinningsroes de nog overgebleven wilde natuur in voor een windmolenpark of zonnepanelenfarm, aldus Kingsnorth. Daarmee was de beweging in Kingsnorth' ogen corrupt geraakt.

Kingsnorth besloot daarom zijn gebalde vuist te verruilen voor een innerlijke, literaire zoektocht naar wat ons tot mens maakt en welke plek de mens heeft in het levensweb op aarde. In Ierland richtte hij het ‘Dark Mountain Project’ op. Binnen dit project gaan schrijvers, dichters en kunstenaars op zoek naar een andere kijk op het einde van de wereld, uitgaande van de verbondenheid tussen mens en natuur.

Mensen omschrijven mij vaak als een dystopische man. Ze denken: "Deze man zegt dat de apocalyps eraan komt en dat we er niks aan kunnen doen, dus laten we allemaal gaan feesten". Ik hou net zoveel van feesten als mijn buurman, maar dat is niet het punt dat ik maak. Ik vind dat we eerlijk moeten zijn over wat er gebeurt en dat we geen fantasieën in leven moeten houden over hoe we het mogelijk zouden kunnen omdraaien. Als je dit idee toelaat, wat gebeurt er dan in je hoofd? Waar blijf je dan mee achter? Wat ga je doen?

Paul Kingsnorth in de Boston Review 2017

Schrijver

Kingsnorth schrijft voornamelijk over grote vragen over het leven in een snel veranderende wereld. Zijn verhalen gaan in essentie vaak over de connectie tussen mens en natuur en wat het betekent voor de wereld en de mensheid dat deze connectie steeds meer wordt verbroken. Ook schrijft hij over de schoonheid van de wilde natuur en de fatale menselijke vernietiging daarvan.

Hij heeft veel grote titels op zijn naam staan. In 2017 bracht hij zijn gebundelde essays ‘Confessions of a recovering environmentalist’ uit. Hierin beschrijft hij hoe de rekenaars van deze wereld de groene beweging van binnen uitholden en de barricades verruilden voor stropdas en vergadertafels. Het beperken van CO2-uitstoot werd het nieuwe gospel, omdat het meetbaar en te berekenen was. Maar volgens Kingsnorth is dat een illusie.

In 2018 bracht hij zijn tweede poëziecollectie uit, ‘Songs from the Blue River’, waarin hij een stem geeft aan het land en zijn bewoners, zowel mens als niet-mens. Mensen, bergen, rivieren, meren, gletsjers, spreeuwen, wormen, eikenbomen, ze komen allemaal aan het woord.

Naast het schrijven van boeken publiceert Kingsnorth’s regelmatig journalistieke artikelen, onder andere in: The Guardian, Independent, Daily Telegraph, Daily Mail en BBC Wildlife.