Ismail Serageldin (1944) gelooft dat zijn nieuwe versie van de mythische Bibliotheek van Alexandrië opnieuw een belangrijk knooppunt van kennis wordt door de focus op het verzamelen en beschikbaar maken van universele kennis. Hij is sinds de oprichting in 2003 directeur van de Bibliotheca Alexandrina in Caïro en heeft daarnaast vele nevenfuncties. Voorheen was hij onder meer vicepresident van de Wereldbank, hoogleraar bij de Wageningen Universiteit en Collège de France en lid van de Egyptische Senaat.
Directeur van de Bibliotheca Alexandrina en intellectuele duizendpoot. Fuseert de traditionele rol van bibliotheken met vooruitstrevende technologie.
Meer artikelen bij deze aflevering
Volgens Serageldin creëert iedereen een eigen identiteit in het leven en kan niemand een werkelijk onderdeel zijn van een maatschappij zonder een collectief geheugen te hebben van geschiedenis en cultuur. De mensheid heeft een link met de geschiedenis nodig, want “Als je weet waar je vandaan komt, weet je beter waar je heen wilt.”.
"Net als universiteiten hebben wij [de Bibliotheca Alexandrina] een bijzondere, dubbele functie. Enerzijds zijn we beheerders van het verleden. En anderzijds zijn we het laboratorium van het nieuwe.”
Onder supervisie van Serageldin openden in 2003 de deuren van de Bibliotheca Alexandrina. Het is een symbiose van een traditionele bibliotheek en de virtuele wereld, die de toekomst van de bibliotheek in zijn ogen legitimeert. De combinatie van boeken en elektronische hulpmiddelen zorgt ervoor dat alle bestaande kennis binnen handbereik wordt gebracht van degene die hiernaar op zoek is. Met het bezit van digitaliseringsprogramma’s en het automatische scannen van websites is het de bedoeling om meer informatie te blijven verzamelen. Tevens is de bibliotheek in het bezit van de enige kopie van het Internet Archive buiten San Fransisco.
Intellectuele duizendpoot
Ismail Serageldin heeft in zijn leven zestig boeken en meer dan tweehonderd papers geschreven en heeft voor zijn werkzaamheden 33 eredoctoraten ontvangen. Twintig jaar nadat hij in 1972 promoveerde aan Harvard werd hij benoemd tot vicepresident van de Wereldbank. Tijdens en na zijn vicepresidentschap heeft Serageldin diverse prominente posities bekleed bij verschillende universiteiten, besturen en adviesorganen. Deze instituten kenmerken zich doordat zij zich inzetten voor promotie van tolerantie, vrede en armoedebestrijding en het verbeteren van de wetenschap en het milieu.