De reactie van Dole op de aanklacht van de Nicaruaanse plantagearbeiders is het ontkennen van de effecten van DBCP (1,2 –dibroom‐3‐chloor propaan). Zij verleggen de bewijslast naar de arbeiders: 'Het is niet aangetoond dat deze mensen niet al onvruchtbaar waren voordat zij op de plantages gingen werken,' zo verdedigt een woordvoerder van Dole zijn bedrijf in de rechtszaak in Bananas!*.
De oorzaak-gevolg relatie tussen het pesticide en de gezondheidsproblemen is echter lastig te ontkennen. Zo blijkt uit een het wetenschappelijke artikel Secrecy and justice in the ongoing saga of DBCP litigation (PDF) in het International Journal of Occupational and Environmental Health. Hierin staat dat het middel, in de jaren '70 gebruikt op bananenplantages in ontwikkelingslanden als Costa Rica, de Filippijnen, Honduras, Nigaragua, Burkino Faso en Ivoorkust, kanker veroorzaakt bij dieren. De studie waarschuwt dat DBCP ook voor mensen kankerverwekkend kan zijn. Vervolgens werd het gebruik in de VS en export aan banden gelegd. Maar het middel bleef tot in de jaren '80 in o.a. Honduras, Nicaragua en de Filippijnen - zonder bescherming of zelfs waarschuwing voor de plantagearbeiders- in gebruik.
Kortom, de film Bananas!* toont slechts een klein deel van het doorlopende gevecht van de plantagearbeiders tegen het gebruik van het chemische bestrijdingsmiddel DBCP. Gedurende de jaren '80 en '90 hebben arbeiders van bananen- en ananasplantages wereldwijd - Latijns-Amerika, Azië en Afrika - herhaaldelijk aanvragen gedaan bij de Amerikaanse rechtbank. Al deze werknemers menen slachtoffer te zijn van blootstelling aan DBCP. Van al deze pogingen is tot nog toe geen enkele aanvraag door de rechter ingediend.